Door de recente ontwikkelingen in het Guyana-Suriname-bekken groeit de hoop in Suriname, dat ook wij binnenkort kunnen meeliften op de oliehausse die ons buurland transformeerde tot economische reus. Terwijl Guyana in recordtempo olie oppompt en miljarden verdient, kijkt Suriname reikhalzend uit naar de eerste opbrengsten uit offshore Blok 58. De regering Santokhi stelt haar hoop op een economische wederopstanding vanaf 2025. Maar die hoop, hoe begrijpelijk ook, dreigt te verzanden in een gevaarlijke afhankelijkheid van olie, zonder de harde lessen van andere olieproducerende landen ter harte te nemen.
Ja, Suriname heeft wereldklasse olieontdekkingen gedaan. En ja, na jaren van economische tegenslag, schuldherstructureringen en sociale onrust, klinkt het aantrekkelijk: een nieuw tijdperk van rijkdom, investeringen en stabiliteit. Maar olie is geen wondermiddel. Zolang onze economische structuur zwak blijft, corruptie onvoldoende wordt aangepakt en instellingen kwetsbaar zijn, is het risico levensgroot dat olie juist nieuwe problemen creëert in plaats van oude oplost.
De vergelijking met Guyana wordt vaak gemaakt, maar die is misleidend. Ook daar zijn er zorgen over hoe de olierijkdom verdeeld wordt, over milieu-impact en over de druk op maatschappelijke verhoudingen. Suriname moet zich afvragen: willen wij een economie bouwen op basis van een eindige, vervuilende grondstof, in een tijd waarin de wereld versneld overschakelt op duurzame energie? En hoe garanderen we dat de opbrengsten niet verdwijnen in inefficiëntie, vriendjespolitiek of buitenlandse winsten, maar terechtkomen bij de Surinaamse bevolking?
Intussen leeft bijna een vijfde van onze bevolking in armoede. De inflatie is torenhoog, de koopkracht blijft dalen en het vertrouwen in de politiek is broos. Dat zijn geen problemen die automatisch verdwijnen met de komst van oliedollars. Integendeel: zonder strategisch beleid, transparante besluitvorming en langetermijninvesteringen in onderwijs, zorg en duurzame productie, vergroot olie alleen maar de kloof tussen belofte en realiteit.
Het is tijd voor een eerlijk nationaal gesprek over wat wij als land willen met onze natuurlijke rijkdommen. Blok 58 biedt kansen, maar is geen garantie. De echte test zit niet in het oppompen van olie, maar in hoe wij omgaan met de opbrengsten, voor wie we die inzetten en welke toekomst we willen bouwen met of zonder olie.
The post OLIE ALS ONZE REDDING ..
- Personeel PCS weer aan het werk na uitbetaling achterstalli…..
- 3 G: ‘Groei-Geld-Geef; Failliete politiek in ontwikkelingsd…..
- Chas Mijnals dient klacht in tegen Alice Amafo bij PG..
- Ramdin verwacht goede samenwerking met eerste vrouwelijke a…..
- Orie versus Burleson in titanenstrijd om damkampioenschap..
- Bond bij Security Alliance luidt noodklok over ontslagaanvr…..
- Schoolvervoer per direct stilgelegd vanwege achterstallige …..
- Boekenkast deels afgebrand; vermoedelijk brandstichting..
- Optsu vraagt optreden tegen dragen militaire kleding door n…..
- Carney bot tegen Trump: ‘Canada is niet te koop’…..
- Santokhi: ‘wordt boos op de mensen die je in deze sh*t gepl…..
- Onafhankelijk Kiesbureau bezorgd over negatieve online camp…..
- Adhin doet boekje open: “Santokhi dacht dat het een eenvoud…..
- Man neergeschoten bij gewapende woningoverval..
- Kelvin Koniki wordt morgen geïnstalleerd als parlementatiër…..
- OKB slaat alarm over negatieve online campagnes en digitale…..
- LVV en Naktuinbouw organiseren workshop ‘Kwekersrecht in Su…..
- Kantoor Carvision aan Nieuw Weergevondenweg afgebrand..
- Politieke kleuren maken nog geen dader..
- Waterpeil in Afobaka stuwmeer stijgt licht na recente regen…..
- Victorie verslaat Sudhar, Olaria wint 6 op een rij..