Door de recente ontwikkelingen in het Guyana-Suriname-bekken groeit de hoop in Suriname, dat ook wij binnenkort kunnen meeliften op de oliehausse die ons buurland transformeerde tot economische reus. Terwijl Guyana in recordtempo olie oppompt en miljarden verdient, kijkt Suriname reikhalzend uit naar de eerste opbrengsten uit offshore Blok 58. De regering Santokhi stelt haar hoop op een economische wederopstanding vanaf 2025. Maar die hoop, hoe begrijpelijk ook, dreigt te verzanden in een gevaarlijke afhankelijkheid van olie, zonder de harde lessen van andere olieproducerende landen ter harte te nemen.
Ja, Suriname heeft wereldklasse olieontdekkingen gedaan. En ja, na jaren van economische tegenslag, schuldherstructureringen en sociale onrust, klinkt het aantrekkelijk: een nieuw tijdperk van rijkdom, investeringen en stabiliteit. Maar olie is geen wondermiddel. Zolang onze economische structuur zwak blijft, corruptie onvoldoende wordt aangepakt en instellingen kwetsbaar zijn, is het risico levensgroot dat olie juist nieuwe problemen creëert in plaats van oude oplost.
De vergelijking met Guyana wordt vaak gemaakt, maar die is misleidend. Ook daar zijn er zorgen over hoe de olierijkdom verdeeld wordt, over milieu-impact en over de druk op maatschappelijke verhoudingen. Suriname moet zich afvragen: willen wij een economie bouwen op basis van een eindige, vervuilende grondstof, in een tijd waarin de wereld versneld overschakelt op duurzame energie? En hoe garanderen we dat de opbrengsten niet verdwijnen in inefficiëntie, vriendjespolitiek of buitenlandse winsten, maar terechtkomen bij de Surinaamse bevolking?
Intussen leeft bijna een vijfde van onze bevolking in armoede. De inflatie is torenhoog, de koopkracht blijft dalen en het vertrouwen in de politiek is broos. Dat zijn geen problemen die automatisch verdwijnen met de komst van oliedollars. Integendeel: zonder strategisch beleid, transparante besluitvorming en langetermijninvesteringen in onderwijs, zorg en duurzame productie, vergroot olie alleen maar de kloof tussen belofte en realiteit.
Het is tijd voor een eerlijk nationaal gesprek over wat wij als land willen met onze natuurlijke rijkdommen. Blok 58 biedt kansen, maar is geen garantie. De echte test zit niet in het oppompen van olie, maar in hoe wij omgaan met de opbrengsten, voor wie we die inzetten en welke toekomst we willen bouwen met of zonder olie.
The post OLIE ALS ONZE REDDING ..
- Column: Positieve mindset..
- Dorpsbestuur Pokigron legt knelpunten voor aan president..
- Op weg naar 25 mei: Santokhi sluit zichzelf bij voorbaat ui…..
- Santokhi heeft geen moeite met ambities van partijgenoten..
- Zorgcrisis bij Esther Stichting houdt aan..
- Koop of verkoop oproepingskaart is strafbaar..
- Annand Jagesar waarschuwt voor risico’s bij olie-exploitati…..
- Tyrone Spong verliest bij rentree..
- De Paradox van het Denken en de Macht (4)..
- Brunswijk baseert groei ABOP op aantal mensen dat zijn kabi…..
- Veertig participeren in cursus Sportadministratie..
- Stemmen bij volmacht alleen onder strikte voorwaarden mogel…..
- Kwijtschelding schulden van burgers aan SWM in Vredenburg..
- Man mishandeld en beroofd door gewapende verdachten in Comm…..
- Strikte regels voor stemmen bij volmacht..
- Suriname zet in op export biologisch geteelde ananas: ‘We z…..
- Verdachte milieuverontreiniging Stuwmeergebied voorlopig op…..
- Oud-president Wijdenbosch wordt zaterdag begraven..
- Kort geding over CHof-uitspraak auteursrechten ingetrokken..
- Bewoner en kleinkinderen ontsnappen aan woningbrand..
- Kelvin Koniki wordt morgen toegelaten tot De Nationale Asse…..