Met interventie van het Nationaal Coördinatie Centrum voor Rampenbeheersing, NCCR, zijn in de omgeving van Boven-Suriname schoon drinkwater en levensmiddelen geleverd aan de leefgemeenschappen. Structureel is er een patroon van extreme droogte en extreme watersnood ontstaan in het binnenland, waar duurzame maatregelen tegen wereldwijd veranderende weersextremen moeizaam op gang komen. Een gevolg hiervan is dat rampencoördinatie langzaamaan een vervanging aan het worden is voor regionale ontwikkeling en sociale dienstverlening. Daardoor worden zowel de inzetbaarheid, als de ten dienste staande middelen voor rampenbeheersing, bezwaard met taken die door preventie en investering voorkomen of in ieder geval beheerst zouden moeten worden.
Afgelegen gebieden zijn overal een politiek stiefkind. De hoge kosten om bijvoorbeeld te Marowijne of Brokopondo middelbaar onderwijs en vakonderwijs te verzorgen, secundaire en tertiaire zorg beschikbaar te stellen, een niveau van patrouilles en brandgereedheid te garanderen, in vergelijking met Nieuw-Nickerie, Leiding en Lelydorp, maken dat de ingenieurs, het technisch personeel, het zorgpersoneel en de ondernemers die de gebiedsontwikkeling in de laatste drie omgevingen mogelijk gemaakt hebben, niet makkelijk zullen kiezen voor Moengo en Atjoni als permanente standplaats. Daardoor ontstaan er geen kiezers, die zoals in Commewijne en te Surivillage, concrete beloften en de nakoming daarvan, interessant kunnen maken voor de partijpolitiek.
Toch snijden regeringen zichzelf in de vingers door regionale ontwikkeling en traditioneel gezag zo ver uit elkaar te houden en alleen noodzakelijke acties te ondernemen. Wij zijn niet het enige land ter wereld met afgelegen gebieden en in stamverband levenden die kwetsbaar zijn als het om voedselzekerheid en schoon drinkwater gaat.
De regering en de lokale bevolking hebben er baat bij een situatieanalyse te maken van wat aan ontwikkeling en aan micro-investeringen nodig is en de ngo’s en internationale organisaties te betrekken bij modeloplossingen. Als de gemeenschap leiderschap en investering in kennis en betrokkenheid vereist, dienen de leefgemeenschappen de bereidheid te tonen zelf hun talent en mankracht daarvoor beschikbaar te stellen, om samen naar duurzame oplossingen toe te werken.
The post WEERSEXTREMEN BINNENLAND ..
- Surinaamse kok Renzo zet internationale stap met restaurant…..
- NDP betuigt dank aan gemeenschap voor steun..
- Mathoera maakt geen punt van militair tenue bij uitvaart Bo…..
- Argentijnse politie zoekt naam van Nederlands/Surinaamse dr…..
- Oud-president van Guyana roept op tot verwijdering van Isra…..
- Amerikaanse ambassade gesloten op 9 januari wegens national…..
- Janiek Pomba 4e keer winnaar Bigi Broki 10K snelloop..
- Overwegend bewolkt met momenten van zonneschijn..
- Read: vakbeweging moet zich verzetten tegen mensen met twee…..
- Excessive alcohol consumption among youth during Owru Yari..
- SZF Director Harkisoen: “We do not pay for medical referral…..
- Deel aannemers vuilophaal legt werk neer vanwege betalingsa…..
- Paus benoemt eerste vrouw op toppositie in Vaticaan..
- The return of Mister Lasmibalsing: Jörgen Raymann captivate…..
- Canada: Trudeau treedt na negen jaar af als premier..
- Worstverkoper na woordenwisseling met klant onder bedreigin…..
- Wetsvoorstel ingediend om president, vicepresident en minis…..
- Jeugdzaken KPS zet nieuwe banners in tijdens voorlichtingss…..
- Jongeren Matawai eisen betrokkenheid en ontwikkeling in eig…..
- Van der San: “Leaders are mediocre and narrow-minded”..
- Statistische informatie agrarische sector wordt na zestien …..