War on Drugs of War on Oil? Het masker valt in de Cariben

door

Het rookgordijn

Wat zich aandient als een strijd tegen drugskartels, dreigt uit te draaien op een maskerade van geopolitieke belangen. Washington schermt met het narratief van cocaïne en corruptie, maar achter de schermen draait alles om één ding: olie. Venezuela bezit de grootste bewezen olievoorraden ter wereld. Een Amerikaanse landing op Venezolaans grondgebied is niet enkel een militaire operatie, het is een directe greep naar de sleutel van de Caribische energievoorziening.

David tegen Goliath?

Conventioneel gezien is de strijd ongelijk: de Amerikaanse marine en luchtmacht zijn superieur, in staat om binnen dagen strategische punten te bombarderen en bezetten. Maar Venezuela beschikt over een troef die in Irak en Afghanistan al fataal bleek voor Washington: uitgestrekt, moeilijk begaanbaar terrein. Jungle, savanne en bergen maken een snelle overwinning tot een illusie. Elke kilometer landinwaarts wordt een moeras van logistiek en guerrilla.

De regionale kettingreactie

Een Amerikaanse invasie is ook een boodschap aan de hele regio. Guyana, Suriname, Trinidad – landen die hun olie en gas net beginnen te ontwikkelen – zitten opeens in de vuurlinie. Want als Caracas de oorlog verliest, verliest de regio haar buffer tegen de almachtige greep van de VS op de energievoorziening in de Cariben. Handelsschepen, boorplatformen en havens worden direct kwetsbaar.

Olie als werkelijke inzet

De “War on Drugs” is in werkelijkheid een rookgordijn. De prijs van een vat olie, de controle over maritieme routes, en de toegang tot de Orinoco-gordel vormen de echte inzet van deze nieuwe koude oorlog die plots heet kan worden.

“Wie denkt dat dit om cocaïne gaat, leeft in een illusie”, zegt geopolitiek analist dr. Rafael Guzmán. “Dit is een olieoorlog in vermomming. Wie Caracas controleert, controleert de energie-ademhaling van het Caribisch gebied.”