Twee jaar geleden werd Suriname opgeschrikt door een van de heftigste protesten in zijn recente geschiedenis. Op 17 februari 2023 bereikte de onvrede van de bevolking een gewelddadig hoogtepunt in de binnenstad van Paramaribo. Wat begon als een vreedzame demonstratie tegen het beleid van de regering-Santokhi, eindigde in chaos, vernieling en aanhoudingen. De beelden van plunderende menigten, brandende voertuigen en een bestormd parlementsgebouw staan in het collectieve geheugen gegrift.
Hoe kon het zover komen? De kern van het probleem lag in de toenemende economische druk op de samenleving. De prijzen van basisproducten stegen, subsidies werden afgebouwd en de nationale munt verloor haar waarde. Voor veel Surinamers werd het dagelijks leven onbetaalbaar. De roep om verandering werd steeds luider, maar het beleid bleef ongewijzigd. De frustratie, die al maanden aan het borrelen was, vond op die bewuste dag een uitweg in de straten van Paramaribo.
Maar waar de woede begrijpelijk was, bleek de uitkomst een bittere realiteit. Winkels werden geplunderd, het parlement werd bestormd en het land werd geconfronteerd met de gevolgen van onbeheerste volkswoede. De regering reageerde met harde hand: arrestaties, strengere veiligheidsmaatregelen en beloftes om de schuldigen te bestraffen. Toch bleef de vraag: wie waren de werkelijke schuldigen? Waren het de individuen die stenen gooiden en winkels plunderden, of was het een systeem dat burgers tot het uiterste had gedreven?
Twee jaar later zitten we nog steeds met de nasleep. De economie blijft wankelen, het vertrouwen in de regering is laag en de sociale spanningen zijn nog altijd voelbaar. Wat hebben we geleerd van 17 februari 2023? Dat onderdrukte woede zich altijd een uitweg zoekt? Dat leiderschap niet alleen draait om cijfers en begrotingen, maar vooral om het begrijpen van de noden van het volk?
Suriname heeft een geschiedenis van protesten, van volksopstanden tegen onrecht en economische malaise. Maar de vraag blijft of de lessen uit het verleden ook worden toegepast in het heden. Want als de politiek en het volk elkaar blijven negeren, is de kans groot dat de geschiedenis zich herhaalt.
De schaduwen van 17 februari zijn nog niet vervaagd. Laten we hopen dat ze dienen als een herinnering en niet als een voorbode.
Jerrel Harderwijk
- Actiegroep OBS doet dringend beroep op regering voor oploss…..
- Raghoebarsing: ‘Alleen al voor overheidssalarissen februari…..
- Peggy Bouterse en Piet W. mogelijk gehoord als getuigen in …..
- Suriname toont weer nederigheid bij Guyanese claim op Tigri..
- VIDS stelt presidentiële commissie West-Suriname ultimatum..
- Regeringsraad goedkeurt financiering voor gemeenschapsproje…..
- De vele molenstenen om Santokhi’s nek (5): Strubbelingen in…..
- De kracht van industriële hennep: duurzaamheid en economisc…..
- Digitaal platform gelanceerd voor politieke partijen..
- Van Axel Dongen en Chan Jon Chu nieuwe leden Krijgsraad..
- Kustwacht houdt illegale vissers aan bij kust Coronie..
- Suriname zet de toon in de regio met effectieve aanpak van…..
- Negativiteit en haat..
- Zwaarbewapende groep overvalt Sabajo Hill, voertuigen en we…..
- Al 33 gevallen van dengue gemeld in 2025..
- Inbraak in woning Vredenburg Serie B: jachtgeweer en sierad…..
- Voorganger verdacht van seksueel misbruik blijft aangehoude…..
- Santokhi en IMF-delegatie bespreken uitdagingen en vooruitz…..
- Schorsing EITI laat deur open voor corruptie..
- Santokhi bij lanceren bullionproject: Surinamers mede-eigen…..
- VIDS spreekt afkeuring uit over bijeenkomst presidentiële c…..