Twee jaar geleden werd Suriname opgeschrikt door een van de heftigste protesten in zijn recente geschiedenis. Op 17 februari 2023 bereikte de onvrede van de bevolking een gewelddadig hoogtepunt in de binnenstad van Paramaribo. Wat begon als een vreedzame demonstratie tegen het beleid van de regering-Santokhi, eindigde in chaos, vernieling en aanhoudingen. De beelden van plunderende menigten, brandende voertuigen en een bestormd parlementsgebouw staan in het collectieve geheugen gegrift.
Hoe kon het zover komen? De kern van het probleem lag in de toenemende economische druk op de samenleving. De prijzen van basisproducten stegen, subsidies werden afgebouwd en de nationale munt verloor haar waarde. Voor veel Surinamers werd het dagelijks leven onbetaalbaar. De roep om verandering werd steeds luider, maar het beleid bleef ongewijzigd. De frustratie, die al maanden aan het borrelen was, vond op die bewuste dag een uitweg in de straten van Paramaribo.
Maar waar de woede begrijpelijk was, bleek de uitkomst een bittere realiteit. Winkels werden geplunderd, het parlement werd bestormd en het land werd geconfronteerd met de gevolgen van onbeheerste volkswoede. De regering reageerde met harde hand: arrestaties, strengere veiligheidsmaatregelen en beloftes om de schuldigen te bestraffen. Toch bleef de vraag: wie waren de werkelijke schuldigen? Waren het de individuen die stenen gooiden en winkels plunderden, of was het een systeem dat burgers tot het uiterste had gedreven?
Twee jaar later zitten we nog steeds met de nasleep. De economie blijft wankelen, het vertrouwen in de regering is laag en de sociale spanningen zijn nog altijd voelbaar. Wat hebben we geleerd van 17 februari 2023? Dat onderdrukte woede zich altijd een uitweg zoekt? Dat leiderschap niet alleen draait om cijfers en begrotingen, maar vooral om het begrijpen van de noden van het volk?
Suriname heeft een geschiedenis van protesten, van volksopstanden tegen onrecht en economische malaise. Maar de vraag blijft of de lessen uit het verleden ook worden toegepast in het heden. Want als de politiek en het volk elkaar blijven negeren, is de kans groot dat de geschiedenis zich herhaalt.
De schaduwen van 17 februari zijn nog niet vervaagd. Laten we hopen dat ze dienen als een herinnering en niet als een voorbode.
Jerrel Harderwijk
- Trumps ontmanteling van USAID stremt zuurstof- en hiv-medic…..
- Ramadhin twijfelt aan ethische gedragscode NDP door ongefun…..
- Meteodienst: Kans op lichte buien..
- Joodse Gemeenschap Verzet Zich Tegen Etnische Zuivering in …..
- Vicepresident Brunswijk: “President Santokhi stopte brandst…..
- Parmessar: VKI enig lab voor keuring voedsel uit India..
- Kantonrechter oordeelt: CBB moet homo-stellen inschrijven i…..
- BESCHOUWING — Hoogmoed in boekvorm..
- Verontwaardiging over negatief advies dc Kabalebo op gemeen…..
- Bouw van twee high-rise overheidsflats in voorbereiding..
- Amoksi: Anti-corruptie wet in lijn brengen met VN-verdrag..
- Regeringsraad stelt financiële middelen beschikbaar voor ge…..
- Zanger Lava veert sterk terug met ‘Konde’..
- Krijgsraad twee nieuwe leden rijker..
- Dwangsommen tegen GBB lopen op tot in de miljoenen..
- 597 Netwerken: Verplichte vermogensregistratie en strikte e…..
- Krijgsraad aangevuld met twee leden..
- Hier zijn de uitslagen van de voetbalwedstrijden op 13 febr…..
- Santokhi: “Minister van Financiën kijkt naar mogelijkheden …..
- Binnenlandse verkiezingsmissie succesvol afgerond..
- Sanders Waarschuwt: Musk en Trump Centraliseren Macht op Au…..