Toverstaf

door

PRESIDENT CHANDRIKAPERSAD SANTOKHI treedt in de voetsporen van voorgangers om geheel volgens de politieke cultuur van Suriname, op weg naar de verkiezingen, alles uit de kast te halen om kiezers gunstig te stemmen. Er worden sinds kort allerlei maatregelen genomen, waarvan vele al sinds de verkiezingscampagne, nu vijf jaar geleden, waren beloofd. Hoe denkt hij in nog geen vijf maanden dit te kunnen klaarspelen?

Zijn jongste troef is de problemen in het onderwijs in het binnenland duurzaam en structureel aan te pakken. Daarvoor benoemt hij een heuse onderminister bij Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (OWC): Genevievre Jordan. Zij geeft hiermee haar parlementszetel op.

Hoe Genevievre Jordan de problemen, die in elk geval de afgelopen 4,5 jaar niet zijn aangepakt, in vijf maanden zal oplossen, is een vraag die vrijwel elke weldenkende Surinamer zich stelt

Deze door coalitiepartij Abop afgevaardigde heeft op 30 december in handen van de president de eed afgelegd. Daarbij is niet geconstateerd dat hij haar een toverstaf heeft overhandigd of moeten ervan worden uitgegaan dat die verscholen zat in de woorden die hij zijn nieuwe onderminister meegaf.

Zij heeft in elk geval 2025 kunnen beginnen met ten minste één goed voornemen: het onderwijs in het achterland, waar zij vandaan komt, weer op de rails te krijgen. Hoe ze de problemen, die in elk geval de afgelopen 4,5 jaar niet zijn aangepakt, in vijf maanden zal oplossen, is een vraag die vrijwel elke weldenkende Surinamer zich stelt. Toegegeven: er zijn wel wat lapmiddelen ingezet de afgelopen tijd, maar die hebben nauwelijks iets opgeleverd.

Maar Santokhi heeft – net zoals met zijn vele ‘presidentiële commissies’ – de schijn proberen op te houden dat er wordt ‘gewerkt’. Kennelijk gaat hij ervan uit dat een leerkracht voldoende inzicht heeft in de onderwijsproblematiek in het binnenland om die daadwerkelijk aan te pakken. Maar daar is veel meer voor nodig dan een onderwijsbevoegdheid, zoals Jordan die heeft. Tijdens een onderwijscongres heeft professor Franklin Jabini aangedrongen op een betere aansluiting met het binnenland, rechtvaardigheid en dat de huidige situatie niet mag leiden tot culturele vervreemding.

De presidentiële commissies, bedoeld om te komen tot beter beleid, bleken niet anders bedoeld te zijn dan mensen zand in de ogen strooien, mensen zoet houden, want de verarming grijpt nog steeds om zich heen, het handjevol family and friends dat zich verrijkt heeft, niet meegerekend.

Aan het einde van de zittingstermijn van deze regering worden onderministers aan de gemeenschap opgedrongen om ‘het team te versterken’, maar de meningen daarover zijn verdeeld. Ministeries zoals Grondbeleid en Bosbeheer en OWC moeten fundamenteel worden hervormd. En al zou er een stevige toverstok voorhanden zijn, in vijf maanden zien zelfs de grootste optimisten het niet zitten. De indruk wordt gewekt alsof de aanstelling van de onderministers een ommekeer zal brengen, maar de realiteit is anders.