ZORGWEKKENDE VERMISSING TIENERMEISJES

In de afgelopen tijd hebben we een zorgwekkende trend geconstateerd, namelijk de vermissing van tienermeisjes. Tiener-meisjes, vaak nog geen zestien, die van de ene op de andere dag spoorloos verdwenen zijn. Soms duiken ze na dagen of we-ken weer op, soms blijven ze onvindbaar. En telkens weer komt de vraag, hoe kon dit gebeuren? De realiteit is pijnlijk, we zijn als samenleving te passief, te verdeeld en te laat. Wat we nodig hebben, is eigenlijk een gezamenlijke inspanning om dit te voorkomen. De ‘sociale controle’ waarbij een niet familielid, een oogje in het zeil kan houden. Kortom, de vermissing van jonge meisjes is allang geen incidenteel probleem meer. Het is een alarmerende trend en toch is het alsof we met elk nieuw geval enkel onze schouders ophalen. De politie doet ‘onderzoek’, er wordt wat meegedeeld op sociale media en daarna hoor je niets meer, tot de volgende verdwijning zich aandient.
Maar meisjes verdwijnen niet zomaar, er gaan signalen aan vooraf, soms spanningen thuis, verkeerde vrienden, online beïnvloeding, loverboys en misbruik. Wat ontbreekt, is tijdig ingrijpen. En vooral sociale waakzaamheid. Die sociale controle die we vroeger kenden, toen buren, leerkrachten en familieleden nog echt betrokken waren, is al geruime tijd weggevallen. In plaats daarvan heerst onverschilligheid. Of angst om je met andermans zaken te bemoeien. We moeten die betrokkenheid en gemeenschapszin zien terug te brengen. Want dit is geen zaak van alleen de ouders. Dit is een maatschappelijk vraagstuk. Ouders dragen inderdaad verantwoordelijkheid. Maar de gemeenschap ook. En de overheid? Die moet zeker wakker worden. Er zijn te weinig preventieve programma’s. Geen goed werkende meldpunten. Te weinig psychologische begeleiding op scholen. Geen duidelijke aanpak van jongeren die op het verkeerde pad raken of online worden geronseld. We hebben een overheid nodig die de ernst van dit probleem gaat inzien en die alarm slaat, niet wacht tot het volgende bericht met ‘Vermist sinds…’ verschijnt. En we hebben ouders nodig die meer durven praten dan verbieden. Die luisteren in plaats van controleren. Want meisjes verdwijnen soms letterlijk, maar vaak eerst emotioneel, omdat ze zich nergens meer veilig voelen. Wij moeten nu terug naar een samenleving, waarin we op elkaar letten en elkaar ondersteunen. Waar buren aan de bel trekken als ze iets zien. Waar scholen sneller handelen bij afwijkend gedrag. Waar jongeren serieus genomen worden in hun psychische worstelingen. Want elk vermist meisje is een kind dat we samen zijn kwijtgeraakt en samen hadden kunnen redden.
The post ZORGWEKKENDE VERMISSING TIENERMEISJES ..

...