Zevenentwintig

door

MONSIEUR JEANETTE / Christio Wijnhard

Hoewel ik het niet van plan was, ben ik afgelopen week toch beland in de Palmentuin. Daar was de viering van ‘Dag der Inheemsen’. Het was uiteindelijk best leuk ondanks de modder. Het had hard geregend. ‘Ala den takru fu Chan wasi g’we!’, verzuchtten een paar mensen. Het wordt steeds duidelijker hoe ongeliefd onze vorige president echt was. Hij had het er zelf naar gemaakt. Samen met zijn andere vriendjes.

Ik weet nog goed hoe hij een toespraak hield tijdens een Dag der Inheemsen enkele jaren terug. Voor een leeg plein stond hij te praten. Ergens in de verte kwam wat boe-geroep. Mijn nieren vretend, zat ik op het podium te luisteren naar zijn lege woorden. Toen hoopte ik dat het zou gaan regenen. Liever luisterde ik naar onweer dan naar onwaarheden.

“Onze nieuwe president is hard en goed bezig. In de wandelgangen heb ik zelfs van ‘diehard VHP’ers’ gehoord dat ze Simons tot nu toe ‘fantastisch’ vinden”

Dit jaar was de presidentiële toespraak tijdens Ingi Dey anders. President Geerlings-Simons werd toegejuicht. Zowel vóór als tijdens en na haar toespraak. Ze had dan ook mooi nieuws voor de inheemsen. Eindelijk. De president vertelde dat de inheemsen zouden worden erkend als eerste bewoners van ons land.

Lijkt iets kleins, maar het is groot. Het wil zeggen dat er een eerste stap wordt gemaakt in het terugbrengen van de waardigheid van de eerste bewoners van dit grondgebied. Een eerste stap. De verdere stappen zullen de inheemsen zelf moeten nemen. Hopelijk doen ze dat in eenheid en saamhorigheid. Ondanks wat strubbelingen ‘in the grassroots’, heb ik wel gezien dat in ieder geval de gezagsdragers het voortouw nemen. Dat is mooi.

Onze nieuwe president is hard en goed bezig. In de wandelgangen heb ik zelfs van ‘diehard VHP’ers’ gehoord dat ze Simons tot nu toe ‘fantastisch’ vinden. Natuurlijk met daarna als sneer ‘Hopen dat ze het volhoudt’. Ik denk wel dat ze dat zal doen.

In een interview vertelde ze over de genomen stappen. Ik merkte dat het woord ‘commissie’ werd gemeden. Ze sprak over ‘een groep mensen’ met een specifieke taak. Ik snap het wel. Elke referentie naar wat we hiervóór hadden, wordt gemeden. Ik heb maar weinig de woorden ‘de vorige regering’ gehoord. Wat een verademing. Het lijkt erop dat er rationeel wordt gewerkt. En dat soberheid echt een richtlijn is.

Daar was in de vorige regeertermijn weinig sprake van. Terwijl wij aan het zwoegen waren om te overleven, had de eerste burger gewoon een wagenpark van zevenentwintig voertuigen. Waarom? Helemaal als je bedenkt dat er wettelijk slechts twee tot drie voertuigen waren toegestaan. Wat moest de president van onze kleine republiek van ongeveer zeshonderdduizend inwoners met zoveel wagens?

Ik moet ook denken aan de berichten over zijn hoge salaris. Het hoogste van alle presidenten in de regio. Ook daarover vraag ik mij nog steeds af waarom dat nodig was. Bijna denk ik dat we die vijf jaren hebben gezwoegd om zijn op ego gebaseerde levensstijl te faciliteren.

Goed, laten we niet blijven praten over die tunnel waarin we werden gehouden. We zijn eruit. Samen met al die zevenentwintig auto’s. Nu weten we tenminste waarom Ashiana er zo slecht bij heeft gestaan al die tijd. En waarom de inheemsen in de Pikin Saron-zaak zo zijn gestraft. Ten overvloede: ik hoop dat ook dat onrecht zal worden teruggedraaid.

christiowijnhard@gmail.com