Wong Loi Sing bij nieuwe solo-expositie: ‘Ik oefen nog elke dag’

door

Leo Wong Loi Sing, een kunstenaar met een indrukwekkende loopbaan van 64 jaar, heeft onlangs zijn eerste solo-expositie in meer dan twintig jaar gehouden. In de hal van Buitensociëteit Het Park werden kunstliefhebbers en creatieve jongeren getrakteerd op een kleurrijke verzameling van schilderijen, installaties en drogenaald etsen. Van totempalen gemaakt uit afgekeurde schilderijen tot olieverfschilderijen op doek, de expositie toonde de veelzijdigheid en creativiteit van de inmiddels 81-jarige kunstenaar. “Mijn laatste solo-expositie was rond 1991”, vertelt Wong Loi Sing aan de Ware Tijd. “Daarna heb ik veel geëxposeerd, maar dan vooral in groepsverband.”

Tekst en beeld Sharon Singh

Niet alleen andere kunstenaars, maar juist ook jongeren die zich bezighouden met creatieve vakken kunnen veel leren van deze professional. “Het is belangrijk dat jongeren de verbinding maken met kunst. Het leert je om jezelf te worden, om te voelen, te denken, te creëren. Al die creativiteit kun je kwijt op papier of op ander materiaal. Dat is de kracht van kunst: je wordt jezelf.”

“Alles heeft potentie, als je het maar weet te hergebruiken”Leo Wong Loi Sing

Zelf is hij op heel jonge leeftijd begonnen met tekenen en schilderen. “Ik tekende vroeger in het zand. Op een dag kreeg ik straf van de leraar en moest ik voor de klas knielen. De meester keek niet naar mij, maar naar de leerlingen en ik pakte toen krijt en tekende op het bord. Toen de jongens in de klas begonnen te lachen, keerde  de meester zich om en zag dat ik een landschap had gemaakt. Hij vond de tekening mooi en besloot om me een andere straf te geven in de vorm van een opdracht: ‘Breng morgen een tekening mee van dertig bij veertig centimeter’.”

Wong Loi Sing was in de wolken met die ‘straf’. “Die tekening hing de leraar vervolgens  op in de klas en toen wist ik het: ‘dit wil ik blijven doen’.” Hij bleef zich ontwikkelen. ’s van krantenartikelen tekende hij na. Alles wat hij tegenkwam als kind, tekende hij.

In 1966 studeerde Wong Loi Sing een jaar aan de Surinaamse Academie voor Beeldende Kunsten in Paramaribo die werd geleid door Jules Chin A Foeng. Vanaf 1967 tot 1974 studeerde hij aan de Vrije Academie voor Beeldende Kunst in Den Haag.

(lees verder onder de )

Kunstenaar Ardie Setropawiro van Position 125 bediscussieert het grijze schilderij achter zich. Het is zijn favoriet. Carlo Jagnanansing (l) is eveneens onder de indruk van het werk.

Vóór zijn vertrek naar Nederland maakte de kunstenaar grote werken zoals ‘Het Laatste Avondmaal’, een schilderij van drie bij twee meter met uitsluitend inheemse figuren. Die is nog steeds te bewonderen in het Bisschoppelijk Museum aan de Henck Arronstraat.

Ook in Nederland liet Wong Loi Sing van zich horen. Zijn schilderij ‘The Call’, over de roeping van een jonge priester (een symbolische weergave van zichzelf), werd geëxposeerd in het Stedelijk Museum Amsterdam. “Ik ben altijd blijven werken”, vertelt hij. “In Galibi tekende ik alles wat ik zag. In Nederland  begon ik mijn dromen te schilderen en later ging ik meer richting het surrealisme en uiteindelijk richting abstract werk. Abstract is vrijer”, vindt Wong Loi Sing. “Je hoeft niemand na te schilderen. Je werkt puur vanuit gevoel. Dat is het ultieme: vrijheid. En kunst is vrijheid.”

Afvalmateriaal

Kunst is niet alleen een vorm van expressie, maar ook een manier om te leven en te verbinden. Het biedt de mogelijkheid om de wereld en de mens beter te begrijpen. Het leert dat niets waardeloos is, dat creativiteit een mens naar nieuwe hoogten kan brengen en dat kunst uiteindelijk een viering is van vrijheid, menselijkheid en het potentieel van de geest.

De materiaalkeuze van Wong Loi Sing is even eigenzinnig als veelzijdig: zand, jute- en rijstzakken, zelfs delen van afgekeurde schilderijen worden verwerkt tot iets nieuws. “Alles heeft potentie, als je het maar weet te hergebruiken.”

Eén van zijn meest bekendste installaties is de totempaal-serie. Een ander belangrijk werk is ‘De Fakkeldrager’, gemaakt in opdracht van de Energiebedrijven Suriname (EBS): een oermens met een fakkel die symbool staat voor de komst van elektriciteit.

(lees verder onder de )

De installaties ook wel totempalen zijn opgebouwd uit afgekeurde schilderijen van Leo Wong Loi Sing.

Al 64 jaar schildert Wong Loi Sing, maar klaar is hij nog lang niet. “Je bent nooit klaar. Ik oefen elke dag nog.” Eén van de meest inspirerende lessen die kan worden geleerd van Wong Loi Sing is dat kunstenaar zijn geen titel is, maar een levenshouding. Het is een voortdurende oefening, een constante zoektocht naar nieuwe manieren om te creëren en te begrijpen. “Als je echt kunstenaar wil zijn, moet je blijven werken. Elke dag.” Deze toewijding en discipline vormen het fundament van …