Wipcultuur en consequenties

DE SNIJD / Armand Snijder
‘De Italiaanse minister van Cultuur Gennaro Sangiuliano is afgetreden nadat zijn affaire met een influencer aan het licht is gekomen. Hij beloofde haar een baan als adviseur, maar dat liep verkeerd af. Sangiuliano, een voormalige televisieverslaggever, stond al bekend als de blunderende minister. Hij maakte in het verleden verschillende blunders. Zo zei hij eens dat het beroemde Times Square van New York in Londen is.

Tijdens een interview met de publieke omroep RAI vertelde hij woensdag met tranen in zijn ogen dat hij een affaire had met de 41-jarige influencer Maria Rosaria Boccia. Zijn vrouw en premier Giorgia Meloni vroeg hij om vergiffenis. Twee dagen later gooide hij alsnog de handdoek in de ring. Volgens het Italiaanse persbureau Ansa bedankte Sangiuliano premier Meloni dat ze hem heeft verdedigd.

“Dit opmerkelijke bericht uit de Nederlandse pers heb ik doelbewust nagenoeg integraal overgenomen omdat het opvallend veel overeenkomsten vertoont met hoe het in Suriname vaak eraan toegaat”

De 62-jarige minister ging in de fout door zijn minnares een baan te beloven. De influencer bedankte de cultuurminister eind augustus op haar Instagram-account voor haar aanstelling als adviseur voor grote evenementen. Zo zou zij naar een bijeenkomst van G7-ministers van Cultuur gaan, die eind september in Pompeï staat gepland.
Het ministerie ontkende de benoeming en Sangiuliano zei dat hij haar niet met staatsgeld had betaald. De aan de kant geschoven influencer beweerde vervolgens de minister te hebben vergezeld op verschillende officiële reizen. Italiaanse media pakten daarna groot uit dat Sangiuliano een affaire had met Boccia. Toen moest hij het wel toegeven en door het stof gaan. Vrijdag besloot hij in samenspraak met Meloni om terug te treden.’

Influencer Maria Rosaria Boccia met haar minnaar minister Gennaro Sangiuliano. [: Reuters]
“In de Surinaamse gemeenschap is het de normaalste zaak van de wereld dat veel politici er – al dan niet heimelijk – een schatje op na houden“

Dit opmerkelijke bericht uit de Nederlandse pers heb ik doelbewust nagenoeg integraal overgenomen omdat bepaalde zaken opvallend veel overeenkomsten vertonen met hoe het er in Suriname vaak aan toe gaat. Met dit belangrijke verschil dat notabelen in Europa doorgaans hun biezen (moeten) pakken als ze opzichtig in de fout zijn gegaan en in Suriname niet. Dat is het verschil tussen een echte democratie en een schijndemocratie zoals in ons land, waar politici bergen boter op hun hoofd hebben en elkaar onder vrijwel alle omstandigheden de hand boven het boterhoofd houden.
En dan te bedenken dat het smeuïge verhaal/schandaal dat hierboven is beschreven zich voltrok in Italië, dat als één van de meest corrupte landen van Europa bekend staat. Maar ook daar is het op den duur genoeg als je te vaak de fout in gaat. Zoals met Sangiuliano dus, die zijn schatje naar voren schoof en daarover nog jokte ook.
In de Surinaamse gemeenschap is het de normaalste zaak van de wereld dat veel politici er – al dan niet heimelijk – een schatje op na houden. Vaak is het bij velen bekend, maar vrijwel iedereen haalt zijn schouders er over op onder het mom van ‘leven en laten leven’, het hoort immers bij onze cultuur. Toen de inmiddels verguisde Desi in 2004 in een interview ruiterlijk toegaf dat hij vele scharreltjes had gehad en dat er als gevolg daarvan vele kinderen van hem op deze aardbol rond zouden lopen, keek niemand daar echt van op.
Als de buitenliefde echter door de vooraanstaande minnaar bevoordeeld wordt, is het een ander verhaal. Meestal komt de liefkozende en hitsige bestuurder daar toch nog mee weg, maar niet altijd: eind 1999 moest minister van Defensie Ramon Dwarka Panday, die namens de KTPI vanaf 1996 deel uitmaakte van de regering van Jules, zijn biezen pakken omdat hij met zijn tengels aan minderjarige meisjes uit Apoera en Nieuw-Nickerie had gezeten.
Hij zou zelfs airconditioning hebben laten installeren in de woning van een van zijn schatjes/slachtoffers in Apoera. Dat hij dat had gedaan op kosten van het ministerie, was niet zo slim en lekte achteraf ook uit. Hij werd later trouwens veroordeeld tot een voorwaardelijke celstraf van vier maanden omdat hij seks had gehad met een toen veertienjarig meisje.
Hij is echter een van de zeldzame gevallen die uiteindelijk de consequenties moest dragen voor zijn (vieze) daden. Er doen genoeg verhalen de ronde over ministers en assembleeleden die een scheve schaats hebben gereden en nog rijden. En die ongestraft hun gelegenheidsbedgenoten een leuk baantje hebben bezorgd.
Ik vermoed dat iedereen er wel een paar kent. Maar ook al lekt dat uit, dan heeft dat geen consequenties. Zo diep zijn we in Suriname inmiddels gezonken. Want daardoor krijg je op sleutelposities dus figuren (meestal vrouwen) die zichzelf omhoog gewipt hebben …

...