Wie betaalt de verkiezingspropaganda?

door

De volgende observatie is scherp, kritisch en raakt een pijnlijke maar belangrijke realiteit. Wat ik beschrijf— het verstrengelen van politieke belangen met economische motieven — is een patroon dat helaas in veel landen, waaronder Suriname, diepgeworteld is.De verkiezingen zijn achter de rug. Overal was de overvloed aan propagandamateriaal zichtbaar: T-shirts, petten, vlaggen, fietsen, parades, muziekformaties en natuurlijk de cateraars die royaal uitpakten. Het leek alsof Suriname plotseling een rijk, welvarend land was. Het volk genoot — zeker de laatste twee weken — met volle teugen van de show.Maar er schuilt een bittere realiteit achter deze feestelijke façade. Want wie betaalt uiteindelijk de rekening van deze propaganda?Het antwoord is simpel, maar pijnlijk: het volk.Hoewel veel van het materiaal “gesponsord” lijkt, komt het geld zelden uit louter gulheid. Grote bedrijven en ondernemers die deze propaganda financieren, verwachten daar iets voor terug. In veel gevallen hebben ze die tegenprestatie al gekregen in de vorm van vergunningen, overheidsopdrachten of andere privileges. Anderen wachten hun beloning nog af — in de vorm van lucratieve overheidscontracten, vaak tegen sterk opgeblazen tarieven.Neem het volgende voorbeeld: Bedrijf A kan een overheidsproject uitvoeren voor $10.000. Om de partij die aan de macht wil komen te helpen, komt er een deal: het bedrag wordt opgehoogd naar $14.000. Die extra $4.000 is eigenlijk niets anders dan terugverdiende campagnekosten — betaald met belastinggeld. Het volk betaalt dus tweemaal: eerst als toeschouwer van de ‘gratis’ propaganda, en daarna als belastingbetaler.Deze vorm van verstrengeling tussen politiek en zakenwereld is geen nieuw fenomeen. Sinds 1975 heeft corruptie steeds weer de kop opgestoken. En het model blijft zichzelf in stand houden, zolang stemvee en politieke leiders blijven denken in termen van ‘winst’ in plaats van ‘dienstbaarheid’.Welke ondernemer is immers zo naïef om miljoenen te investeren in propaganda zonder daar iets voor terug te verwachten?Zolang deze mentaliteit niet verandert — bij zowel de leiders als het volk — zal Suriname blijven zuchten onder het juk corruptie.Stichting ‘5 juni 1873’H.Biere