Weg naar Atjoni verandert in steeds grotere goudmijn

door

Tekst en beeld Euritha Tjan A Way

PARAMARIBO — Wie twintig jaar geleden over de Weg naar Atjoni reed, deed dat op een bauxietweg met dichte begroeiing aan weerskanten van de weg. Als iemand toen twee meter het bos inliep, zou die kunnen verdwalen vanwege de dichte begroeiing. Het wild was er in overvloed aanwezig.

Ongeveer tien jaar terug begonnen de eerste inhammen zichtbaar te worden. Het waren de eerste houtladingen waar houtconcessiehouders de bomen die in het bos waren geoogst afleverden om te worden opgehaald voor het vervoeren naar de haven.

“Het ziet er vervuild uit en bijna onherstelbaar beschadigd”

Daarna kwam het ‘dienstencentrum’ White House waar arbeiders in de houtsector en ook de ‘mijners’ in de Brownsberg (achter de weg naar Atjoni) langskwamen voor (vrouwelijke) ontspanning. Het was duidelijk dat achter deze plek en ongeveer aan de voet van de Brownsberg naar goud werd gemijnd. Er werd met schande over gesproken, maar pogingen om die activiteit een halt toe te roepen waren zonder succes.

(lees verder onder de )

Vervuild landschap waar alles bijna dood lijkt.

Wie nu de weg naar Brownsweg inzet zal na een half uur aan de linkerkant een maanlandschap zien, waar alles dood lijkt te zijn. Het ziet er vervuild uit en bijna onherstelbaar beschadigd. Aan de rechterkant is te zien hoe aan de bergwand aan goudwinning wordt gedaan.

Verder van het dood ogende landschap is duidelijk te zien hoe nog steeds goud wordt gezocht. Probeer niet op de Gonini-portal te kijken wie daar een concessie kan hebben. De informatie over de uitgifte van goudconcessies is niet actueel.

(lees verder onder de )

Verder van het vervuild gebied.

Net vóór ‘White House’, twee uur voordat eindbestemming Atjoni wordt bereikt, is vanaf de straat te zien hoe het landschap wordt omgewoeld en hoe met de techniek soigi spoiti aan goudwinning wordt gedaan. De karakteristieke plassen met groen water die overblijven met kwik beginnen zich te vormen.

Ook net na ‘White House’ is vanaf de straat te zien dat er aan goudwinning wordt gedaan. Andere mijngebieden zijn vanaf de straat ook te zien, maar daar wordt nog geprobeerd om verder van de straat af te werken. Eén van de gebieden bevat veel zandbergen, wat doet vermoeden dat daar niet aan de traditionele goudwinning met kwik gedaan zal worden, maar eerder met de nieuwe metalen die kleine hoeveelheden cyanide bevatten.

(lees verder onder de )

Deze zandophoping is vanaf de weg goed te zien. Deze ‘bakasanti’ is meestal ideaal voor goudwinning met de nieuwe gold dressing agent die vaak delen van cyanide bevat.

De bruggen die zijn gebouwd over de Weg naar Atjoni en in veel gevallen door de grote houttrucks gammel of stuk zijn gereden, zijn gebouwd over kreken waarvan de koffiekleur verraadt dat het vervuild water is.

De schade is vooral te zien nog voordat het bord ‘Welkom in district Sipaliwini’ verraadt dat daar het district Brokopondo eindigt. De vraag is: wat zal van het bos van Brokopondo over zijn over vijf jaar? De enorm snel toegenomen goudmijnbouw doet verraden dat mensen zich via een uitgemijnd maanlandschap naar Boven-Suriname zullen moeten verplaatsen. En zal Boven-Suriname, dat nu nog vrij ongerept overkomt, deze status kunnen behouden?

(lees verder onder de )

Een goudkamp opgezet om de werkzaamheden beschut van de zon gade te slaan.