‘Wees trouw aan jezelf, alleen dan kan je anderen helpen’

“Innerlijke rust is voor mij een belangrijk streven. Ik herken de behoefte daartoe bij mijn medemens. Het is iets waar we allemaal behoefte aan hebben. Echter, het kan gebeuren dat de issues in het leven een dusdanige impact hebben dat ze ons beletten die stappen te maken die nodig zijn om te groeien als mens. En de ruis die daarbij ontstaat, leidt tot innerlijke blokkades die de innerlijke rust verstoren.” Dit zegt Irwin Ment, de uit Nederland overgekomen healing coach van InnerViewer.

Tekst en beeld Tascha Aveloo

In de grote open zaal in het Dobru Oso verzorgde hij zondag en maandag onder de naam ‘Innerlijke heling en groei’ voor een tiental vrouwen en één man een workshop gericht op persoonlijke ontwikkeling en groei. De sessie begon met ademhalingsoefeningen om de deelnemers volledig tot rust te brengen. “Adem diep in, via de neus en dan via de mond, langzaam uitademen.”

“De loyaliteit is zo groot naar de oudere generatie, dat we voorbijgaan aan onze eigen gedachten en onze eigen waarden”

Innerlijke blokkades kunnen ontstaan door onder meer traumatische ervaringen uit het verleden. “Met het werk dat ik doe, probeer ik aan te geven dat al deze issues, blokkades, er mogen zijn. We vellen geen oordeel, maar met deze workshop wil ik een platform geven, waarbij we naar het probleem gaan kijken, het leren erkennen en accepteren en dan gaan kijken wat we eraan kunnen veranderen.”

Die verandering ligt altijd bij betrokkene zelf en focust zich ook op de persoon zelf, hoe die het beleeft. De workshop stond in het teken van wat je zelf ervaart en wat je dan vanuit die ervaring, aan jezelf kunt veranderen. “In Europa is dit gewoon, maar waar ligt in Suriname dan de grote barrière als het gaat om praten over ‘mental health’?”

Volgens Ment is zijn aanpak ‘kleine stapjes’, met mensen die gedurfd hebben mee te doen. “Ik denk wel dat er een reden aan vast zit, als we naar de geschiedenis kijken. We mochten heel veel niet! We mochten geen gevoelens tonen, want dat was een teken van zwakte. Zelfexpressie mocht ook niet echt, want je moest je conformeren aan de norm.” Als voorbeeld haalt hij aan dat er geen Sranantongo mocht worden gesproken, omdat het als negatief werd gezien.

Moeilijk hulp te zoeken

Heel wat van deze opgelegde ‘hebi’ en dat ‘juk’ zit psychisch gezien, nog in het onderbewustzijn opgesloten. “Voor ‘onze mensen’ (Afro-Surinamers), is die blokkade recenter gevormd. Al zijn we vaak al veel verder in ons moderner denken, dan nog is het voor ons vaak juist veel moeilijker die stap te maken om hulp te zoeken.”

Ment vertelt dat hij daarom nooit zal stellen dat Afro-mensen zelf niet genoeg doen om die hulp te zoeken, omdat hij zich terdege bewust is van deze obstakels. “Daarom vier ik het ook als het wel gebeurt, zoals nu, dat mensen durven hulp te zoeken.”

Er wordt een box in het midden van de zaal geplaatst met daarin dichtgevouwen blaadjes, elk met een vraag. Elke deelnemer mag er één pakken. Sommige vragen zijn heel confronterend, vaak zelfs een bevestiging van een probleem waarmee de persoon op dat moment zit.

Er volgen emotionele, grappige en soms heftige antwoorden. Problemen met de familie, beperkingen in de eigen persoonlijkheid die de ontwikkeling tegenhouden, staan voor het maken van leven veranderende keuzes en nog veel meer.

Ment zegt dat de workshop slechts een aanzet is. Niet elk probleem is in twee dagen op te lossen. Volgens hem is zowel het leven als het oplossen van problemen een proces. “Na zo een workshop geef ik de mensen aan welke stappen zij mogelijk kunnen volgen. Ik doe daar altijd een aanbod bij. Omdat ik in Nederland woon en werk, bied ik aan dat men online met mij kan doorgaan.” Maar soms beveelt hij ook aan om, als dat beter uitkomt, in Suriname op zoek te gaan naar een professionele coach, psychiater of counselor.

Wat heb jij eerst nodig

Volgens Ment is er ook iets dat typisch is binnen de Surinaamse gemeenschap als het gaat om het niet durven praten of vragen durven stellen over moeilijke onderwerpen. Hij meent dat we in Suriname een beetje ‘last’ hebben van een zware hardnekkige loyaliteit naar ‘meerderen of ouderen’. “De loyaliteit is zo groot naar de oudere generatie, dat we voorbijgaan aan onze eigen gedachten en onze eigen waarden. En we hebben niet geleerd hoe we respect kunnen hebben en behouden voor zij die ons zijn voorgegaan; de mensen die voor ons het pad hebben geëffend. Alle grani aan hen – en toch een eigen mening of eigen waarden hebben en durven ervoor uit te komen.”

Ment stelt dat mensen eerder …

...