WEDEROM ENORME BLAMAGE VOOR DE OPSPORING

Weer slaat het slechte nieuws in als een bom: een politiebrigadier betrokken bij een georganiseerde beroving. En alsof dat nog niet genoeg is, blijkt het bij nader onderzoek, om een druggerelateerde zaak te gaan. Terwijl het land vecht tegen de georganiseerde criminaliteit, valt een van haar ‘bewakers van de veiligheid’ nu onder verdenking van medeplichtigheid, aan precies datgene waartegen hij geacht wordt te strijden. Hoeveel klappen kan het imago van de politieorganisatie, nog verdragen?
De betrokkenheid van politiemensen bij ernstige strafbare feiten betreft geen nieuw fenomeen in Suriname. Maar elke keer dat zo’n zaak zich aandient, hopen we vurig dat het de laatste mag zijn. Helaas bewijst de praktijk het tegenovergestelde. Het vertrouwen in de politie, een cruciale pijler in onze rechtsstaat, brokkelt beetje bij beetje verder af en dat vertrouwen is vele malen moeilijker te herstellen dan verlies.
De vraag die nu rijst, is wat leidt of heeft geleid tot deze ontsporingen binnen het korps. Eerder dit jaar sprak de minister van Justitie en Politie over een zware mentale belasting, onderbezetting, werkdruk en zelfs de invloed van economische stress. Hij zei dat dergelijke omstandigheden het gedrag van agenten beïnvloeden. Terecht benadrukte hij, dat deze factoren geen excuus mogen zijn voor crimineel gedrag, maar de nuance blijft hangen. Want als één van de tien ontspoorde individuen onderdak vindt bij criminele netwerken, dan hebben we als samenleving en zeker de politieorganisatie, een ernstig probleem. Hoe komt het dat mensen die zijn opgeleid om te beschermen, uiteindelijk zélf over de schreef gaan?
De verantwoordelijkheid ligt niet alleen bij de agenten zelf. Ook de leiding van het korps draagt hierbij een grote last. Het creëren van een gezonde, veilige en ondersteunende werkomgeving is daarbij essentieel. Waardering en erkenning moeten niet beperkt blijven tot ceremoniële toespraken; ze moeten voelbaar zijn op de werkvloer. Slecht gedrag moet worden afgestraft, maar goed gedrag moet ook op een juiste wijze worden beloond. Want waar discipline ‘heerst’ zonder waardering, ontstaat frustratie. En waar frustratie groeit, vinden foute verleidingen sneller ingang. Daarnaast is er dringend behoefte aan transparantie. Het Openbaar Ministerie toont, terughoudend te zijn in de informatievoorziening vanwege de ernst van de zaak. Begrijpelijk, maar zolang zaken onder het tapijt belanden of onvoldoende en weinig bevredigend worden uitgelegd, ontstaat ruimte voor speculatie, wantrouwen en nog meer imagoschade.
Het vertrouwen van de burger in instituten zoals het politiekorps is geen vaststaand gegeven. Het is een breekbaar goed dat keer op keer moet worden verdiend door integriteit, openheid en het demonstreren van verantwoordelijkheid. Wie waakt er over de ‘wakers’? In de eerste plaats is het eigen verantwoordelijkheid. Maar zonder steun, toezicht en waardering van bovenaf, blijft het dweilen met de kraan open. De tijd van wegkijken is voorbij! Integriteit is geen optionele karaktertrek voor politiemensen, het is de kern van hun beroep. En als die kern verrot geraakt, brokkelt ook de veiligheid in onze samenleving verder af.
The post WEDEROM ENORME BLAMAGE VOOR DE OPSPORING ..

...