WAAROM DE SURINAAMSE LUCHTVAART INSTORTTE EN HOE WE ER ECHT UITKOMEN

door

Wat zich vandaag in de Surinaamse luchtvaartsector ontvouwt, is geen toeval, maar een aangekondigde ramp. Meer dan vijf jaar geleden, waarschuwde ik al voor de structurele zwaktes in het systeem. Zoals zo vaak, werd er niet geluisterd. De toenmalige regering onder Santokhi, met ‘prins Albert’ in de voorlinie, koos ervoor om kritische stemmen te negeren, waarschuwingen te marginaliseren en het oude, rotte systeem in stand te houden. Vandaag plukken we daar de wrange vruchten van.
Herstel is geen oplossing, vervanging wel
Laten we één ding duidelijk stellen: zolang we blijven praten over het herstel van de SLM, draaien we rond in dezelfde vicieuze cirkel. De SLM is niet meer te redden. Laat dat doordringen. Elke zogenaamde deskundige of beleidsmaker die dat nog steeds ontkent, is of naïef, of medeplichtig aan het in stand houden van een failliet systeem.
De enige realistische en toekomstgerichte optie is vervanging. Een nieuwe nationale luchtvaartmaatschappij, een echte Flag Carrier, opgebouwd vanaf nul, zonder politieke ketenen, zonder oude schulden, en geleid door vakmensen – niet door politieke benoemingen of partijloyalisten. Alleen zo kan Suriname weer aansluiting vinden bij regionale en internationale luchtvaartstandaarden.
CASAS: van waakhond naar machtsinstrument
Maar het probleem gaat dieper. Ook CASAS, de Civil Aviation Safety Authority Suriname, is toe aan een volledige hervorming. Waar deze instantie een onafhankelijke waakhond zou moeten zijn, is ze uitgegroeid tot een broeinest van machtspolitiek, vriendjespolitiek en chantage.
Tijdens mijn tijd als beroepsvlieger en Director of Flight Operations, zag ik hoe vergunningen opzettelijk werden vertraagd of niet verlengd, puur om luchtvaartmaatschappijen onder druk te zetten. Trainingscentra en instructeurs moesten jaarlijks tegen hoge kosten opnieuw worden goedgekeurd. Wie niet meewerkte, werd simpelweg stilgelegd. CASAS werd geleid door ego’s, niet door regels. De luchtvaartmaatschappijen speelden mee: onderlinge deals, wederdiensten, privileges in ruil voor soepelere procedures – een spel van twee handen op één buik.
Waarom ik opstapte en waarom dit iedereen moet raken
Toen ik deze wanpraktijken intern aankaartte, werd ik gestraft. Mijn contract werd beëindigd, omdat ik de waarheid sprak. Later bleek ik gelijk te hebben: de CEO die ik confronteerde, werd zelf ontslagen. Mijn ontslag werd ongedaan gemaakt, maar het vertrouwen was weg. Ik koos ervoor op eigen kracht verder te gaan.
Toch bleef ik mij inzetten voor het redden van de Surinaamse luchtvaart. Niet uit eigenbelang, maar uit liefde voor het vak en het land. Vijf jaar lang dienden wij plannen, hervormingen en oplossingen in – allemaal genegeerd. En nu? Nu doet men alsof deze crisis uit de lucht is komen vallen.
Suriname heeft behoefte aan politieke ruggengraat
De harde waarheid: de luchtvaart in Suriname ging ten onder door jarenlange politieke bemoeienis, wanbeleid en een cultuur van wegkijken en zwijgen. Goede initiatieven werden steeds gesmoord zodra ze botsten met gevestigde belangen of politieke macht.
Sinds de ramp van 1987 is Suriname er nooit structureel beter van geworden. Elke kans op herstel werd de nek omgedraaid door politiek, ego’s en corruptie. Tot op de dag van vandaag.
De weg vooruit
Suriname heeft geen lapmiddelen nodig, geen congres vol mooie woorden, en geen oude wijn in nieuwe zakken. Wat nodig is:

De onmiddellijke ontmanteling van de huidige SLM-structuur;
professionele vervanging van CASAS met externe, onafhankelijke expertise;
een nieuwe luchtvaartautoriteit die werkt volgens internationale standaarden;
en bovenal: een onverzettelijke politieke ruggengraat die de sector voorgoed vrijmaakt van partijpolitiek.

Zolang dit niet gebeurt, blijven we cirkelen boven dezelfde afgrond – tot de crash onvermijdelijk is.
Romeo Stienstra
The post WAAROM DE SURINAAMSE LUCHTVAART INSTORTTE EN HOE WE ER ECHT UITKOMEN ..