Vrouwelijk leiderschap in opmars: wat betekent een presidentschap van Simons voor vrouwen in sport en samenleving?

De mogelijke verkiezing van Jennifer Simons tot president van Suriname wordt door velen beschouwd als een historische mijlpaal. Niet alleen omdat zij de eerste vrouwelijke president van het land zou zijn, maar ook vanwege de jarenlange inzet van vrouwenbewegingen en andere maatschappelijke organisaties voor meer gelijkwaardigheid in de Surinaamse samenleving.
“Absoluut een mijlpaal,” zegt Kirtie Algoe, lid van de Gender en Sport Commissie van het Surinaams Olympisch Comité (SOC) en een uitgesproken voorvechter van vrouwenrechten in de sportwereld.
Tegenover Suriname suriname verklaart Algoe: “We zijn al decennialang bezig met deze strijd. Zelf zet ik mij de afgelopen zeven jaar actief in binnen de sportsector. Toch moeten we erkennen dat deze ontwikkeling gepaard gaat met een afnemende democratische beleving onder de bevolking. Democratie is meer dan alleen verkiezingen; goed bestuur en participatie spelen daarin een cruciale rol. Opeenvolgende regeringen, waaronder ook die waarin Simons zitting had, hebben dit onvoldoende aangepakt. De morele kloof tussen de politiek en de burgerij is groot. Hierdoor raakt de mogelijke benoeming van Simons een gevoelige snaar. Ik noem dat een ‘quasi-moreel faillissement’. Kort voor de verkiezingen hield ik daar nog een inleiding over.”
Jennifer Simons tijdens de campagne in de binnenstad van Paramaribo. Foto: NDP
Op de vraag of een vrouwelijke president impact zal hebben op de positie van vrouwen in sectoren als sport, reageert Algoe genuanceerd maar hoopvol. “Ik durf het niet met zekerheid te zeggen. Een vrouwelijke leider doorbreekt wel de mannelijke dominantie binnen de politieke cultuur. Als andere partijen zich hiervoor openstellen, kan dat positieve veranderingen teweegbrengen. Daarnaast ben ik benieuwd naar de manier waarop Simons de strijd tegen corruptie zal aanpakken. If she can do that, she will set the standard! Alle ogen zijn op haar gericht, en daardoor komt ook haar vrouw-zijn – terecht of onterecht – extra onder de loep te liggen. Dit kan de beeldvorming rond vrouwelijk leiderschap beïnvloeden. Al moeten we niet vergeten dat vrouwelijke leiders vaak strenger worden beoordeeld dan hun mannelijke collega’s. Die dubbele moraal is oneerlijk.”
Wat betreft de sportwereld, hoopt Algoe op een beleidsmatige stimulans. “Onze instituten zijn zwak. Sport is jarenlang als stiefkind behandeld, net als cultuur en zelfs onderwijs. Voor de komende drie jaar reken ik op beleidsmatige focus op sport, cultuur, onderwijs en wetenschap, evenals de praktische uitvoering van goed bestuur.”
Verder spreekt Algoe de hoop uit dat Simons het lef heeft om de dominante figuren aan te pakken die het politieke en economische spel in Suriname onethisch beheersen. “De middenklasse betaalt de hoogste prijs: zij draagt de lasten voor zowel de sociaal zwakkeren als de bevoorrechte bovenlaag die profiteert van privileges, zoals belastingvrije regelingen. Hierdoor ontstaat openlijke ongelijkheid en sociale vernedering van minderbedeelden.”
Over vrouwen in de sportwereld is Algoe duidelijk: “Er zijn nog steeds veel barrières.” Tijdens een seminar in april, georganiseerd door de Gender en Sport Commissie van het SOC, presenteerde Dewika Benimadho een onderzoek waaruit bleek hoe hardnekkig deze obstakels zijn. Volgens Algoe is er behoefte aan een cultuuromslag, bewustwording en quota voor vrouwelijke participatie. “Leiderschap betekent ook dat er ruimte moet zijn voor overdracht van macht en invloed, voor continuïteit – en dat geldt ook voor mannen.”
Of de eventuele aanstelling van Jennifer Simons daadwerkelijk zal leiden tot structurele verbetering voor vrouwen in de politiek, sport of andere sectoren, is nog onzeker. “Ik hoop het. We moeten haar de eerlijke kans geven om het verschil te maken, maar we moeten ook kritisch blijven sturen. We zijn samen verantwoordelijk voor een beter Suriname. En we zijn verplicht de morele koers van dit land in de gaten te houden,” aldus Algoe.

...