Vreemden eerst

door

HET PERCENTAGE WERKLOOSHEID in Suriname moet nu liggen rond de vijftien procent. Dat wil dus zeggen dat op elke honderd personen vijftien zonder werk zitten. Het is een vrij hoog percentage dat tijdens de Covid-19 pandemie zo gegroeid is. Daarvóór moest het ongeveer 9 procent zijn geweest volgens de autoriteiten.
Dit hoge percentage werklozen gaat ook gepaard met een bepaalde ruis op de arbeidsmarkt. Er zijn banen beschikbaar maar er is een mismatch tussen werkgevers en werknemers. Mogelijk ligt dat aan de aspiraties van de werknemers en ook het salaris dat bedrijven wensen te betalen. Het ministerie van Arbeid, Werkgelegenheid en Jeugdzaken en liet doorschemeren dat als mensen laag opgeleid zijn zij hun aspiraties bij moeten stellen.

In veel andere landen is het net omgekeerd. Overheden hebben daar geen haast met het verlenen van werkvergunningen aan buitenlanders

Nu is gebleken dat de procedures om buitenlanders aan een werk -en verblijfsvergunning te helpen zullen worden versneld. Bedrijven die al meer dan twintig arbeiders hebben, zouden gebruik kunnen maken van deze regeling als zij aan de voorwaarden zouden kunnen voldoen. Welke die allemaal zijn is niet duidelijk. Ook is niet gezegd voor welke sectoren mensen gehaald mogen worden.
De regering zegt zo het geconstateerde tekort aan werknemers op te willen heffen en Suriname aantrekkelijk te maken voor investeerders. Deze aanpak is dus niet gericht op het opheffen van de problemen die er zijn met betrekking tot de werkloosheid onder de burgers. Het is gericht op het oplossen van problemen van bedrijven die niet aan werknemers kunnen komen.
In veel andere landen is het net omgekeerd. Overheden hebben daar geen haast met het verlenen van werkvergunningen aan buitenlanders. Integendeel. Wachttijden van drie maanden en soms langer zijn de norm. In veel van die landen moeten werkgevers zelfs eerst kunnen aantonen dat er geen gegadigden te vinden zijn in het eigen land alvorens vreemden een werkvergunning te geven. Door de aanpak van de overheid omzeilt zij het werkloosheidsprobleem in Suriname en de lokale arbeider zal het maar zelf moeten zien te redden.
Dat kan niet de bedoeling zijn van wetgeving. Waarom heeft de overheid in plaats van het versnellen van de procedures voor een werk- en verblijfsvergunning voor vreemden niet eerst getracht regelgeving te introduceren om de Surinaamse arbeiders aan het werk te krijgen? Welke volwassen-educatiebeleid heeft de overheid geformuleerd om mensen die wat ouder zijn skills bij te brengen zodat die stappen vooruitzetten op de maatschappelijke ladder?
De overheid zou eerst dit soort trajecten moeten ontwikkelen alvorens de procedures om werk- en verblijfsvergunningen af te geven worden versneld. Er moet niet vergeten worden dat buitenlanders die komen werken in een vreemd land, daar niet zo snel zullen blijven wonen, werken en investeren. Na een bepaalde periode gaan ze weg, zeker door de economische dip waaruit we nu klauteren als land. Inzetten op ontwikkeling van het menselijk kapitaal in eigen land zou een veel grotere return on investment opleveren. En bovendien de welvaart van ons volk opkrikken.