Vreemdeling als leerkracht

door

HET IS GEEN nieuws meer dat het behoorlijk slecht gaat in het onderwijs. Een groot probleem daarbij is dat docenten na te zijn opgeleid in Suriname of na ervaring opgedaan te hebben, vertrekken naar het buitenland waar zij een beter bestaan denken te kunnen opbouwen.

Dat gebeurt niet alleen in het onderwijs, maar veel sectoren in Suriname worden getroffen door braindrain. Bijvoorbeeld de legio verpleegkundigen die het land verlaten. In het redactioneel van deze krant is dat vaker aangehaald. Maar wat nu speelt bij het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (OWC) mag wel ‘apart’ genoemd worden.ADVERTISEMENT

Maar wat absoluut niet kan is de mensen laten werken en vervolgens zeggen dat ze niet kunnen ontvangen waar ze voor gewerkt hebben

Het ministerie heeft zeven Spaanssprekende vreemdelingen aangenomen om als docent of leerkracht Spaans les te geven. Het ‘aparte’ aan deze situatie is dat deze leerkrachten werken en vervolgens geen geld kunnen krijgen omdat hun verblijfsstatus niet is geregeld.

De minister van OWC Henry Ori liet zich – geconfronteerd met deze problematiek – werkelijk bijzonder tactloos uit door – in woorden van gelijke strekking – aan te geven dat deze mensen niet moeten zeuren. Er zijn namelijk grotere problemen in het onderwijs.

Het grootste probleem in deze situatie is hoe het kan dat mensen, vreemdelingen, zonder een officiële verblijfsstatus aan het werk kunnen bij de overheid. Misschien maakt de noodzaak om hen in te zetten het moeilijk om de juiste procedure af te wachten om hen in te zetten, maar na een half jaar zou dit toch wel geregeld moeten zijn? En indien niet, dan had – gezien de urgentie – toch meer vaart achter de zaak gezet moeten worden.

Het is geen procedure waarmee we als land geen ervaring hebben. Van verpleegkundigen uit de Filipijnen tot Maleisiërs in de bosbouw, allemaal worden via het ministerie van Arbeid, Werkgelegenheid en Jeugdzaken gescreend. En indien de screening positief is krijgen ze een werkvergunning. Is deze procedure niet mogelijk voor leerkrachten, dan had het ministerie ze niet moeten aannemen.

Maar wat absoluut niet kan is de mensen laten werken en vervolgens zeggen dat ze niet kunnen ontvangen waar ze voor gewerkt hebben. Aan het uitbetalingsbeleid bij het ministerie van OWC is trouwens moeilijk touw vast te knopen.

Vorig jaar bleek het salaris van sommige leerkrachten geblokkeerd te zijn, omdat er geen geld op de begroting was. Dit jaar zijn het weer de parttimers die klagen en mensen die vergoeding voor overuren moeten ontvangen. Mensen die nieuw in het systeem stappen moeten soms drie maanden lang zonder salaris werken en wanneer het geld eenmaal gestort is, dan is de belasting vanwege de cumulatie van het bedrag vreselijk veel.

Het zijn ook deze frustraties die er aan bijdragen dat leerkrachten het onderwijs gedag zeggen. Wanneer zullen deze administratieve zaken rechtgetrokken worden om de leerkrachten die er ondanks alles toch nog zijn te behouden? En wanneer mogen onderwijsgevenden een minister met empathie als gesprekspartner hebben in plaats van één die door zijn eigen privileges zich niet in de schoenen van zijn lerarenkorps kan verplaatsen? Tenminste dat verdienen zij wel.