Voortijdige dood

door

ROZENGEUR / Gerold Rozenblad

Het kan verkeren. Op ’s zag ik een delegatie van de SPA voor de poort van de NPS staan, wachtend om uitgenodigd te worden om binnen te treden. Ze kregen het onthaal. Warm zelfs. De partij wordt opgevangen door de NPS en mag mooi op de laatste plaats van de lijst prijken.

In feite is het accommoderen door de NPS niets nieuws. Ten tijde van het Nieuw Front was het ook vooral de NPS die ruimte maakte voor de SPA om ondanks haar minieme achterban goed voor de dag te komen qua ministersposten en dergelijke.

“De politiek kan hard zijn. Hij blijft evenwel werken binnen de SPA, maar een politieke carrière, althans in de assemblee, lijkt een voortijdige dood te zijn gestorven”

Nu is het paardje rijden voor mogelijk een assembleezetel. Maar die zullen ze zelf moeten binnenhalen, blijkt. Het heeft er meer van dat de NPS zal genieten van de stemmen die perse op de kandidaat van de SPA worden uitgebracht.

De groep stond er wat schaapachtig bij. Begrijpelijk, wanneer jij je hand hebt overspeeld. Want dat is wat er gebeurde binnen Optsu. Reeds aan het begin hoorde je dat het rommelde, omdat de oudere partijen meenden een betere positie te moeten hebben dan de jongere. Zij zouden meer ervaring en achterban hebben.

Het tegenantwoord was dat iedereen die aan de afgelopen verkiezingen had meegedaan nul zetels heeft behaald en dat op basis daarvan de een niet kan pretenderen meer dan de ander te zijn. Nul is nooit meer geweest dan nul. Maar de som van alle nullen had mogelijk wel wat meer dan nul kunnen opleveren.

Ware het niet dat na de interne ruzie binnen de partij, de SPA meende het resultaat van die ruzie door de kelen van haar partners te duwen. En nu? Nu moet je van een vrijwel gegarandeerde zetel, vechten om je te kunnen bewijzen op een lijst waar je onderin bengelt. Het waren geen vrolijke gezichten toen de lijst bekend werd. Maar wat moet je?

Echt zuur gaat het worden wanneer Optsu ondanks de averij die dit debacle opleverde, toch nog een zetel in de wacht sleept en de SPA ook op de lijst van de NPS met lege handen blijft zitten. Het meest opvallende is wel dat geen van de vechtende honden (om het zo te zeggen) bij de SPA met de illustere kluif naar huis kan. Een derde werd geplaatst, kennelijk om de zoete vrede.

Vooral voor Wayne lijkt het mij pijnlijk. Weg uit de NPS (zonder ruzie) omdat hij kennelijk niet tevreden was vanwege zijn positie toen. En hij dacht bij de SPA een nieuw politiek leven te beginnen. En het leek zo veelbelovend. Lijsttrekker! Dat dacht hij. Uiteindelijk werd in Optsu besloten dat niet hij, maar zijn voorzitter Joyce de kar moest gaan trekken.

Het gevecht binnen zijn partij won hij nog wel, maar het gevecht van zijn partij voor zijn positie werd verloren. Uiteindelijk trok hij zich volledig terug, kennelijk wetend dat zijn oude partij zijn nieuwe partij niet zou accommoderen als het ging om zijn persoon. De politiek kan hard zijn. Hij blijft evenwel werken binnen de SPA, maar een politieke carrière, althans in de assemblee, lijkt een voortijdige dood te zijn gestorven. En is het voor man en partij tijd voor diepe reflectie.

roziegeur@gmail.com