Voorbeeldig

door

GANGA / Sharda Ganga

Er zijn twee cases die ik vandaag wil gebruiken als voorbeeld voor jonge mensen en zich jong voelende mensen, die proberen een carrière te bouwen op eerlijke gronden. Ik praat dus tegen die mensen die zichzelf nu nog vertellen dat integriteit een vanzelfsprekende persoonlijke waarde is en niet iets dat ze belijden met de mond, terwijl tegelijkertijd ze een middelvinger opsteken naar de rest van de mensen. Niet iets waar ze alleen in geloven zolang ze niet in machtsposities verkeren.

De eerste case is de zaak van minister Landvreugd. Collega Rozenblad stond al eerder stil bij de passende naam van de minister: ‘Land-vreugd’. De Land-vreugd van de kersverse minister ging ten koste van de land-vreugd van kinderen in nood. Hij kreeg een enorm stuk grond toegewezen dat was bedoeld voor die kinderen.

“Maar natuurlijk is de kans heel groot dat de president wel degelijk wist dat hij niet de waarheid  verkondigde”

Het is uiteraard een gigantisch wonder dat een doodgewone burger nou net precies weet welk stuk grond in Groot-Paramaribo nog vrij is voor aanvragen; de kans dat je dat als niet-geconnecteerde burger weet, is even groot als de kans dat Donald Trump begrijpt wat democratie is: nul.

Bovendien, het was niet echt vrij voor aanvragen, het was een stuk grond dat door de Staat is aangekocht en dus niet gewoon een domeinperceeltje dat was ontsnapt aan het oog van grondgraaiende politici en ander gespuis. (Zeg ik dat alle politici gespuis zijn? Nee, alleen de grondgraaiende). De kans dat je als niet-gespuis burger over die kennis beschikt is even groot als de kans dat Elon Musk het echt goed meent met de Amerikaanse overheid en met de wereld: minder dan nul.

Het klinkt allemaal vreemd toch? Maar daar kraaide niemand eerder naar, behalve een paar ambtenaren op het ministerie van Sociale Zaken. En als meneer Landvreugd nou gewoon geen politieke ambities zou hebben gehad, als hij rustig was gebleven waar hij al zat, waren er nooit hanen die ernaar kraaiden. Maar je wil op de plek van Bronto gaan zitten? Dat is vragen om het gekraai van de opperhaan.

De les die ik wil voorhouden: voor je een publieke functie accepteert, ga even na hoeveel boter er op je hoofd is en hoeveel skeletten in je kast. De beste manier om je daar geen zorgen over te hoeven maken is door geen skeletten te verzamelen. Door niet chantabel te zijn. Dus: door integriteit in de praktijk te brengen.

De tweede is de zaak van de EBS-tarieven. Elke EBS-klant krijgt elke maand op zijn rekening te zien hoeveel haar verbruik is en wat ze ervoor heeft betaald. Elke EBS-klant kon dus de afgelopen week zien dat zij voor hetzelfde verbruik meer betaalde. Echter, de president probeerde ons te verkopen dat er geen verhoging is geweest of zal komen, ook al is er nauwelijks water in het stuwmeer.

De les die ik wil doorgeven: laat je goed informeren voor je dingen roep. Laat je goed informeren door mensen van wie je weet dat ze je de juiste informatie zullen geven. Daarvoor is nodig dat je je niet omringt met alleen maar pajongwaaiers die zeggen wat ze denken dat je wil horen. En: daarvoor is nodig dat je wil luisteren.

Maar natuurlijk is de kans heel groot dat de president wel degelijk wist dat hij niet de waarheid  verkondigde. Dan is de les: jok slimmer. Jok niet over dingen terwijl duizenden huishoudens het tegendeel kunnen bewijzen. Het heeft geen zin om de verbruikerscalcalculator uit te laten schakelen en de nieuwe tarievenreeks te schrobben van de EBS-website. Wij hebben de uitdraai van onze rekeningen al zwart op wit.

Tijdens de massameeting van de VHP waar dit staaltje jokkebrokkerij werd verkondigd, werd ook het Santokhi-verworvenhedenboek uitgedeeld aan alle aanwezigen. Als burger van dit land wil ik heel graag weten wie dat heeft betaald en wat het heeft gekost. Dan kan ik uitrekenen hoeveel achterstallige salarissen en overwerk van zorgmedewerkers ermee zouden kunnen zijn betaald, hoeveel middelen voor operatiekamers, hoeveel maaltijden voor kindertehuizen.

gangadwt@gmail.com