Voor een samenleving waarin iedereen meetelt

“Racisme is niet alleen haat of geweld. Het kan ook subtiel zijn — via vooroordelen, ongelijke kansen of het voortdurend buitensluiten van mensen.”Racisme is niet slechts een probleem van individuen, maar een systeem dat ongelijkheid in stand houdt — in wetten, beleid en kansen. Het is geworteld in het idee dat sommigen meer waard zijn dan anderen, enkel op basis van afkomst, huidskleur of etniciteit. In de politiek is het dan ook niet genoeg om ‘niet racistisch’ te zijn. Er is actief beleid nodig dat ongelijkheid aanpakt, achterstelling herstelt en echte inclusie mogelijk maakt.Aan de nieuwe politieke leiders wil ik zeggen: grijp deze kans om een samenleving te bouwen waarin iedereen telt. Een samenleving waarin afkomst geen barrière vormt, en waar verschil geen reden is voor uitsluiting, maar een bron van kracht en groei. Maak van inclusiviteit geen loze kreet, maar een fundament. De toekomst van ons, onze kinderen en kleinkinderen vraagt om moed, rechtvaardigheid en verbondenheid.Aan tegenstanders wil ik zeggen: stop met het zaaien van haat en het blijven uiten van ongenoegen over wat nog moet komen. Blijf niet hangen in melancholie of verbittering over het verleden. Richt je blik op de toekomst, en blijf bouwen aan jouw weg ondanks de obstakels. Geef anderen de ruimte om ook te groeien, zelfs als ze anders zijn dan jij. Oordeel niet te snel. Laat boosheid en verbittering je niet van binnen opvreten, want het zal z’n tol eisen. Blijf kritisch, maar draag constructief bij aan onze samenleving. Suriname heeft behoefte aan bruggenbouwers – aan jullie dus, en niet aan muren.Laten wij eindelijk bouwen aan die mooie bromki dyari. Wij hebben er niet voor gekozen hoe wij hier samen zijn gekomen, maar onthoud dat wij wél verpand zijn aan deze grond. Tot slot wil ik zeggen dat ik dit heb geschreven vanuit het hart. Uit bezorgdheid over de verbitterde, boze en soms zelfs haatvolle reacties die ik om me heen zie. Men lijkt soms te vergeten dat er altijd verschillende perspectieven zijn, twee kampen als het ware. De één ziet licht, de ander donker. De één ziet kansen, de ander obstakels. Sommigen kiezen voor hoop, anderen blijven hangen in wantrouwen.Laat me duidelijk zijn: het is niet mijn intentie om iemands gevoelens of pijn te bagatelliseren. Wat jij voelt, is van jou en dat verdient erkenning. Jij voelt wat ik niet voel, en ik voel wat jij niet voelt. Maar wat we voelen, dat dragen we uit – in onze woorden, onze houding, onze keuzes.En juist daarom is het zo belangrijk dat we ons bewust zijn van wat we uitstralen. Een verbitterd hart laat sporen na – in daden, in relaties, en vooral bij de mensen die het dichtst bij ons staan. Het sijpelt door naar huis, naar onze vrienden, naar onze kinderen. Het maakt muren waar deuren hadden kunnen zijn.Laten we dus kiezen voor een samenleving waarin we het oneens mogen zijn, zonder elkaar af te breken. Want uiteindelijk bouwen we allemaal mee aan hetzelfde huis: onze toekomst.Hortence Deekman

...