SERIEUS!? / Ivan Cairo
Woord is woord. Tenminste, dat zou je denken. In de gewone wereld – die van jou en mij – is dat zo. Als je zegt dat je je buurman volgend weekend helpt met schilderen, dan sta je daar op zaterdag met een kwast in de hand. Maar in de wondere wereld van de Surinaamse politiek gelden blijkbaar andere wetten. Daar is het geheugen kort, de belofte fragiel en het woord … vloeibaar. Geschreven op water.
Neem president Santokhi. Vóór de verkiezingen klonk hij glashelder: als zijn VHP niet in de regering zou komen en hij tóch zou worden gekozen in De Nationale Assemblee, zou hij niet toetreden. Punt. Zelfs als de structuren van zijn partij hem op de knieën zouden smeken, zou hij hun beleefd doch beslist ‘nee’ verkopen. Want – en dat zei hij min of meer in soortgelijke bewoordingen met de plechtigheid van een staatsman – ‘je kunt niet terug naar parlementair niveau als je het hoogste ambt hebt bekleed”.
“Als je woord niets meer waard is, wat is dan nog de waarde van je leiderschap?”
Maar zie daar, enkele weken later: Santokhi gaat tóch naar het parlement. Waarom? Omdat de partijstructuren een beroep op hem hebben gedaan. Opeens was die eerder heilig verklaarde ‘nee’ dus onder voorbehoud. De enige constante in deze draai? De microfoon – dezelfde, maar met een ander verhaal.
Dit fenomeen is allerminst uniek. We hebben een hele parade van politici wiens woorden verdampen zodra de verkiezingsuitslagen binnen zijn, coalities zijn gevormd en de nieuwe regering is aangetreden. Zo gaat het. Al decennialang.
Belofte over lagere belastingen? Verdwenen. Eed op transparantie? Zoek maar. Zelfs ‘ik ben beschikbaar voor het volk’ verandert plots in ‘ik moet me heroriënteren’ of ‘de structuren van de partij zullen een beslissing nemen’.
Waarom doen ze dat? Misschien omdat beloven makkelijker is dan presteren. Omdat principes prachtig klinken tot de macht lonkt. Of omdat ze denken dat kiezers het toch weer vergeten – net als een goudvis die na elk rondje in z’n kom met namaak biotoop denkt: “hé, nieuwe omgeving!”
Maar burgers zijn geen goudvissen. Ze onthouden. Ze luisteren. En ja, ze lachen soms om het spektakel – maar met een wrange ondertoon. Want als je woord niets meer waard is, wat is dan nog de waarde van je leiderschap?
Dus, Chan, maar ook Bravo die de politiek vaarwel zou zeggen als zijn Abop niet minimaal 100.000 stemmen zou hebben gehaald, en alle andere politici met selectief geheugen: een beetje ruggengraat graag. Als u zegt dat u het parlement links laat liggen, blijf dan ook weg van het pluche. Niet alles hoeft vloeibaar te zijn in de politiek – al zeker niet het woord.
[email protected]
- De eerste vrouwelijke president van Suriname..
- Muggen: klein maar gevaarlijk..
- Hoe meer je leert, hoe meer je verdient ..
- Jennifer Simons te gast bij VS ambassade..
- Coi Leray’s kiekje met Trippie Redd’s dochter zet social me…..
- PETRONAS start morgen met boringen in drie putten van Blok …..
- Beleidscoördinatie nieuwe regering..
- Santokhi benadrukt belang van democratie tijdens herdenking…..
- Menselijk skelet ontdekt in afgelegen gebied Krikie Negie –…..
- Suriname versterkt capaciteit voor bosmonitoring en klimaat…..
- Petronas start morgen boorcampagne in Blok 52..
- Petronas start boringen in Blok 52 op zoek naar nieuwe olie…..
- Bibliotheken verrijkt met ‘Wij slaven van Suriname’..
- Bejaardentehuis getroffen door brand: Vrouw komt om het lev…..
- Wegomlegging rond DNA vanwege presidentsverkiezing op 6 jul…..
- TABTO Group organiseert vijfde Nationaal Compliance Congres..
- Hugo Essed: ‘Tonen van stembiljetten een vorm van transpara…..
- Newmont: Reductie personeel te Merian deel van kostenbeheer…..
- Expositie ‘Waka Tjopu: Echoes of a Movement’ biedt uniek be…..
- Louis Vismale start inzamelingsactie voor speciaal vervoer …..
- Personeel FVO eist cao-onderhandelingen: Leiding wijst op d…..