Vlaggenparade en verkiezing

door

KEVINS KIJK / Kevin Headley

Ik vind het nog altijd een bijzondere gebeurtenis: de vlaggenparade op school. Ik doe vaak met plezier mee wanneer ik op een school ben. Het volkslied luidkeels zingen met de leerlingen, terwijl drie van hen de vlag hijsen onder begeleiding van een leerkracht, blijft indrukwekkend.ADVERTISEMENT

Los van het nationalistische gevoel brengt het me terug naar mijn lagereschooltijd op de Albergaschool. Samen met mijn klasgenoten stonden we in de ochtendzon in nette rijen en zongen we uit volle borst het volkslied. Je keek toe hoe de vlag rustig werd gehesen en daarna, soms, aan de top begon te wapperen. Ik kon niet wachten tot ik dat ook eens mocht doen: de vlag hijsen.ADVERTISEMENT

“Sommige rituelen lijken klein, maar geven je het gevoel dat je ergens bij hoort. Dat je ertoe doet. Voor mij zijn de vlaggenparade op school en het stemmen zulke momenten”

Dat moment kwam na enkele jaren. Ik was nerveus, mijn hart bonsde in mijn borstkas. De vlag mocht niet te snel en niet te langzaam worden gehesen. Het tempo moest precies goed zijn, zodat de vlag de top bereikte op het moment dat het laatste woord van het volkslied werd gezongen. Daarna bond ik het touw stevig vast en controleerde nog even of de vlag goed hing en, als het meezat, mooi wapperde. Dat lukte gelukkig en ik heb het daarna nog een paar keer mogen doen. Na de lagere school heb ik op andere scholen geen vlaggenparade meer meegemaakt. Als ik daar nu aan terugdenk, vind ik dat jammer.

Net als bij de vlaggenparade voelde ik bij het stemmen dat ik actief deelnam aan iets belangrijks. Ik keek uit naar de eerste keer dat ik mijn stem mocht uitbrengen. Ik volgde alle procedures: ik controleerde of mijn gegevens bij het Centraal Bureau voor Burgerzaken klopten, haalde mijn stemkaart op en op de dag van de verkiezingen was ik al vroeg op pad om te stemmen. En daar stond ik dan, met de stembiljetten in het stemhokje.

Persoonlijk vind ik het nog steeds verrassend hoe hard ik moest drukken met mijn potlood om het vakje goed te kleuren. Maar trots schoof ik uiteindelijk mijn stembiljetten in de stembus. Mijn linkerpink werd gekleurd om aan te tonen dat ik had gestemd. Eindelijk maakte ik deel uit van het democratische proces.

In de loop der jaren heb ik ook als journalist verslag mogen doen van het hele verkiezingstraject: van de voorbereidingen tot het stemmen zelf en de nasleep ervan. Daarom is de verkiezingsperiode voor mij bijzonder. Ik vind het waardevol om deel uit te maken van het democratische proces. Want ook al zijn we het niet altijd eens met hoe bepaalde zaken verlopen, het is niet vanzelfsprekend dat je deel mag uitmaken van een democratie.

Sommige rituelen lijken klein, maar geven je het gevoel dat je ergens bij hoort. Dat je ertoe doet. Voor mij zijn de vlaggenparade op school en het stemmen zulke momenten. Daarom vind ik het belangrijk om op 25 mei mijn stem uit te brengen, ongeacht of ik het eens zal zijn met de uitkomst. En bij elke vlaggenparade zing ik nog steeds trots mee, samen met de toekomst van het land.

Rest mij nog te zeggen: stem bewust op 25 mei!

headleydwt@gmail.com