Vijftien jaar cel voor doden van Rishi Parmesar in Suriname

door

Volgens het Nederlandse radiostation Omroep West is de 51-jarige Biswanand B. maandag door de rechtbank in Den Haag veroordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf voor het doden van Rishi Parmesar eind 2022 in Suriname en het laten verdwijnen van zijn lichaam. Het lichaam is nooit meer gevonden.

B. zei eerder dat het om een ongeluk ging. Volgens hem krijgen de twee mannen ruzie, raakten in gevecht en daarbij viel het 48-jarige slachtoffer uit Hoofddorp hard op de grond en overleed. Daarna bracht Biswanand B. het lichaam naar eigen zeggen naar een rivier en liet het daar achter.

De rechtbank noemde het verhaal van B. ‘onaannemelijk’. ‘De verdachte heeft wisselend en weinig concreet verklaard over de feitelijke handelingen die hebben geleid tot de dood van het slachtoffer en hij kon zich niet herinneren hoe hij het slachtoffer uit het pand heeft getild’, stelt de rechtbank.Wat er precies tussen de twee mannen is voorgevallen, is niet helemaal duidelijk geworden. ‘Wel is duidelijk dat de verdachte geweld heeft gepleegd waardoor het slachtoffer kon overlijden, wat ook is gebeurd.’

Het Openbaar Ministerie had achttien jaar cel geëist voor moord, maar er is volgens de rechtbank geen bewijs dat B. met opzet en een plan vooraf heeft gehandeld.

B. zou op 18 december 2022 naar eigen zeggen Parmesar naar het vliegveld brengen, want hij zou terug naar Nederland gaan. Hij zat echter niet op de vlucht en leek van de aardbodem verdwenen. Ook zijn persoonlijke spullen zijn nooit teruggevonden.In Suriname worden nog een man en een vrouw verdacht van betrokkenheid. Het onderzoek daar loopt nog.

Parmesar laat twee tienerzonen achter. De oudste maakte tijdens de zitting vorige maand gebruik van zijn spreekrecht. ‘Romeo, ik ken je al sinds kleins af aan. Ik ben met jou opgegroeid. En dan heb jij het lef om zoiets te doen, hoe gek moet je zijn?’

Volgens de rechtbank heeft B. de nabestaanden ‘onbeschrijfelijk leed’ aangedaan. ‘De verdachte liet hen lange tijd in grote onzekerheid waardoor zij de hoop hielden dat hun dierbare nog in leven was. Niet alleen weten de nabestaanden tot op heden niet hoe hun dierbare precies om het leven is gekomen, ook is hen de kans ontnomen afscheid te kunnen nemen.’

..