Vijf jaar later (2)

DE SNIJD / Armand Snijders

Zoals een paar weken geleden al aangekondigd deze week echt mijn terugblik op vijf jaar Chan en de prestaties van zijn regering in die periode. Nou ja, ik ga niet echt terugblikken, ik heb in die vijf jaar al genoeg op deze plek en op andere manieren mijn vingers op de vele zere plekken gelegd. En gewezen op Chans rommelige manier van het land leiden en zijn gebrekkige leiderschapskwaliteiten, waardoor anderen – en met name Ronnie – in feite een eigen regering hebben opgezet. Daardoor was er van eenduidig en consequent beleid geen sprake, laat staan dat er een gemeenschappelijk visie was.ADVERTISEMENT

Enfin, dat weet u allemaal. Het leidde tot veel ergernis onder de bevolking, maar vaak ook tot heel veel leedvermaak. Het politieke toneel werd na een jaar regeren door de burgers al omgedoopt tot een macaber circus met Chan als opperclown.ADVERTISEMENT

“Dat Chan er niet in slaagde zijn maatregelen en beleid goed over te brengen aan de samenleving, is één van zijn vele zwakheden”

Maar als we de overall verrichtingen van Chan en zijn ministersploeg – door hem in den beginne eufemistisch dreamteam genoemd – tegen het licht houden, dan moet ik eerlijk concluderen dat hij het in financieel opzicht met de strenge geldschieter IMF uit Washington helemaal niet zó slecht heeft gedaan. Zeker als je bedenkt wat voor een chaos de NDP had achtergelaten in 2020.

Het huishoudboekje van de overheid ziet er deels weer acceptabel uit. De gierende inflatie is beteugeld. Tenminste op papier, maar de consument merkt daar nog weinig van. Die werd en wordt alleen maar geconfronteerd met het feit dat alles duurder wordt. Als gevolg van alle maatregelen van de regering en de koersstijgingen.

Dat Chan er niet in slaagde zijn maatregelen en beleid goed over te brengen aan de samenleving, is één van zijn vele zwakheden. En dat ondanks de vele tientalen miljoenen SRD’s die hij in zijn propagandadiensten heeft gepropt en de karrevrachten ‘communicatiemedewerkers’ die zijn binnengehaald (en vaak al snel werden vervangen of overgeplaatst). En dat hij het volk voor de gek hield door te beloven dat de burgers niet zoveel zouden voelen van de maatregelen, was ronduit oliedom.

Wat hem ook opbreekt zijn alle schandalen die deze regering teisterden. Denk onder meer aan het benoemen van familie en partijgenoten op cruciale posities. En de geldsmijterij bij de WorldExpo in Dubai, onder aanvoering van koning Albert van Bibis-land, die nooit heeft willen zeggen hoeveel miljoenen US dollars dit – vooral – regeringsfeestje de belastingbetaler heeft gekost. In ieder geval veel meer dan de één miljoen US dollar waarover hij altijd jokte. Inmiddels weten we wel dat de deelname ons land heel weinig heeft opgeleverd.

Dit was in feite het begin van wat het volk nog te wachten stond. Daarna volgden – in willekeurige volgorde – de visserijvergunningen die aan Guyana zouden zijn toegezegd, de soap rond de op papier failliete SLM, de schandalen rond HPSG, het Sabaku-project, de door de politie vermoorde inheemsen, de handtastelijke directeur van de Hakrinbank (waarvan de staat grootaandeelhouder is), de miljoenenfraude bij Financiën en Planning, de onterechte aanstelling van diasporavriend Ismaël als directeur bij de Belastingen, New Surfin, de benoeming van de zeer omstreden en handtastelijke Omar tot ambassadeur in Marokko, de Chinalco-deal, de mist rond de mennonieten, de Surinaamse ambassade die in Jeruzalem moest komen en het vermoedelijk bewust laten wegglippen van Desi.

Ik kan niet alles opnoemen, want anders krijgen we een heel droge opsomming van misstanden van deze regering. Maar ik wil er toch nog aan toevoegen: het gedonder rond Chans koter Richano, die hij had geaccommodeerd op het consulaat in Miami en zijn vader letterlijk verrot schold, de problemen die dankzij Amar al vijf jaar door-etteren binnen de gezondheidszorg, de stapels discutabele aanbestedingen en de door brekebeentje en huilebalk Riad in stand gehouden chaos bij Openbare Werken, de dubieuze miljardenlening in Italië en de peperdure reisziekte van regeringsleden.

Het is dus een kleine greep uit de heel lange lijst van zaken waarvoor Chan in feite verantwoordelijk is, een verantwoordelijkheid die hij vrijwel nooit heeft genomen, bijvoorbeeld door vrijwel nooit in te grijpen. Tot slot nog een paar omdat ik het niet kan laten: alle projecten die zouden worden gestart maar nooit zijn uitgevoerd. Met de brug over de Corantijn als klapstuk. Vooral in Nickerie kunnen ze natuurlijk meepraten over dit fiasco en alle andere mislukkingen. Chan heeft nog wel geprobeerd iets van zijn geloofwaardigheid en die van de VHP in het westen te redden door bereidverklaringen voor stukjes grond uit te delen en met geld te smijten richting rijstboeren, maar ik vrees dat het voor niemendal is.

Aan de andere kant: het gaat er bij veel kiezers eigenlijk …

...