VIJANDIG MIGRANTENBELEID

Suriname is op weg naar grote industriële ontwikkelingen, die na 2028 een versnelde vaart zullen nemen en wel in de zogeheten oil and gas sector. De multinationale onderneming Total Energies en het Amerikaanse Apache zullen miljarden investeren in de aardoliesector en wel offshore. Suriname zal na 2028 in staat zijn, honderdduizenden barrels aardolie uit zijn oliebronnen voor de kust op te pompen en zal daaraan ook miljarden dollars verdienen. Als er geen vertragingen in het werk van Total en Apache optreden, zal er een enorme arbeidsgelegenheid worden geschapen. Capabele en goed geschoolde krachten zullen een goed betaalde baan kunnen bemachtigen binnen de oil and gas sector. Maar niet slechts in deze sector zal de werkgelegenheid enorm toenemen en daarvoor zijn veel werkers nodig. Maar daarbij moeten we niet gelijk denken aan ongeschoolde veldwerkers, maar zeker aan mensen die bepaalde skills hebben die toepasbaar zijn in verschillende bedrijven.
We denken dan ook aan de zogenaamde spin-off ondernemingen die diensten en leveringen zullen kunnen aanbieden aan de oil and gas sector. Momenteel bijten heel wat lieden zich vast in de zogeheten local content. Dat wil zeggen, dat we zoveel mogelijk Surinamers moeten laten profiteren van de ontwikkelingen die reeds gaande zijn, maar in 2028 naar een climax zullen leiden. Maar laten we eerlijk zijn, we hebben zeker niet voldoende goed geschoolde, vooral technische krachten die gelijk ingezet kunnen worden in deze ‘’nieuwe’’ industrie van aardolie en aardgas. Bovendien is het zo dat de laatste tijd zelfs Staatsolie belangrijke krachten heeft kwijtgeraakt in het kader van de zogeheten braindrain.
Mensen die bijvoorbeeld door Nederlandse bedrijven werden afgeroomd. Dus goede en capabele krachten zijn momenteel in dit land niet voor het grijpen. We zullen daarom genoodzaakt zijn ook buitenlanders te moeten aantrekken en die zullen zich zeker aandienen, al was het maar om de harde valuta die verdiend kan worden binnen de aardoliesector. Maar laten we heel eerlijk zijn. Suriname beschikt momenteel niet over voldoende capabele, goed geschoolde en werklustige jonge mensen die willen werken. Velen zijn van mening dat ze niet voor ‘’cowboy moni ‘’ willen werken en blijven liever werkloos op ouders en verzorgers zitten, omdat daar toch nog wel een bord eten wordt opgediend. Werkgevers klagen dan ook steen en been over deze verwerpelijke houding van werkschuwen.
Waar werkgevers ook enorm veel last van ondervinden, is de absentie van vaak reeds opgeleide werkers, die binnen het arbeidsproces een storende werking heeft. Ook het wegblijven en het verkondigen van niet steekhoudende argumenten, zijn veel werkgevers een doorn in het oog en leidt vaak tot ontslag. Volgens veel werkgevers heerst er in Suriname al enige tijd een verkeerde mentaliteit onder de werknemers, en is men vaak geneigd buitenlanders de vacante werkplekken te laten innemen. Het is dan ook niet vreemd dat veel werkgevers, Cubanen, Brazilianen, Haitianen, Venezolanen en Columbianen in dienst hebben. In de horeca en de bouw is dat al geruime tijd een bekend verschijnsel. Veel van deze vreemdelingen zouden graag Suriname als hun nieuwe ‘’vaderland’’ willen zien als de toelatingseisen vanwege de immigratie-autoriteiten schappelijker en betaalbaar zouden zijn. En juist dat valt voor de migrant en gastarbeider vies tegen. Deze mensen willen graag blijven maar worden geconfronteerd met torenhoge kosten in dollars en/of euro’s, om steeds hun verblijfsverlenging te bewerkstelligen. Het is dan ook begrijpelijk dat tienduizenden hier illegaal verblijven en in deze illegaliteit toch werkzaam zijn en meer dan eens financieel uitgebuit worden. Waar men binnen de overheid met haar flessentrekkende immigratiedienst onvoldoende rekening houdt, is dat er tussen deze migranten figuren rondlopen met academische opleidingen en die vaak noodgedwongen in een supermarkt als werknemer belanden.
Als men dan na enige tijd te weten komt, dat het leven veel aangenamer is in met name Brazilië, Guyana of een ander land op dit continent, zijn we wederom een goed bruikbare werklustige werker kwijt. Suriname heeft tot op heden een zeer vijandig vreemdelingenbeleid, waar er niet zelden sprake is van het oplichten van mensen die hier willen werken en blijven, maar jaarlijks via stromannen worden uitgeknepen in dollars en euro’s. Ook de overheid staat dit toe en doet weinig of niets om deze toelatingseisen van migranten en asielzoekers te versoepelen. Recentelijk werd vanwege het ministerie van Buitenlandse Zaken (BIBIS) bekendgemaakt dat men voor bepaalde grotere bedrijven een versoepeling zou toepassen voor mensen die hier willen komen werken. Deze grotere bedrijven die ook aangesloten zijn bij de Vereniging Surinaams Bedrijfsleven, VSB, zouden daarvoor toch een fors bedrag in dollars in de staatskas moeten deponeren.
Als je het Keerpunt vraagt, is dit wederom een money-making business van lanti, om ook hier weer geld uit de ondernemers te kloppen. Het bedrag dat door BIBIS werd genoemd, ligt zelfs voor de grote ondernemingen …

...