Verwonderd

door

MONSIEUR JEANETTE / Christio Wijnhard

Met verwondering aanschouwde ik de viering van de boerenkolonisatie. Ja, ik aanschouwde het. Want kolonisatie is niet iets dat moet worden gevierd. Zeker niet in een voormalige kolonie. Voor de goede orde zoek ik de nuance op. Eigenlijk wil ik briezen van verontwaardiging. Daarom zeg ik ‘verwonderd’ in plaats van iets anders.

Misschien zit ik ook nog wel vast in die oude doctrine? Dat ik mijn woorden met zorg uitkies omdat het over witte mensen gaat? Wij zijn geprogrammeerd om witte pijn erger te vinden dan zwart leed. We zijn ook geprogrammeerd om rijke pijn erger te vinden dan arm leed. Kolonisatie vieren, getuigt daarvan.

“Maar ik zie in Nederland geen ‘Dag van Surinaamse Immigratie’ of ‘Dag van Indische Immigratie’ worden gevierd. Sterker nog, ze klagen er alleen maar over onze aanwezigheid”

Laat me stellen dat ik het goed vind dat we elk van onze groepen een dag geven. Dat we het samen vieren. Dat sommige bedrijven in hun wensen spraken over ‘de aanwezigheid’ vind ik goed. Die aanwezigheid heeft namelijk ook voordelen. Van de Hollandse werkethiek kunnen we leren. En, zonder die boeren hadden we waarschijnlijk geen snert en bruine bonen of rookworst. Feit is wel dat het hier is verbeterd door de invloeden van andere culturen. De Hollandse keuken was destijds geen culinaire hoogstand. Dat er daar nu geweldige restaurants zijn, is een verworvenheid dankzij andere culturen.

Maar ik zie in Nederland geen ‘Dag van Surinaamse Immigratie’ of ‘Dag van Indische Immigratie’ worden gevierd. Sterker nog, ze klagen er alleen maar over onze aanwezigheid. Ik vind dat we de andere kant van het kolonisatie verhaal beter moeten belichten. Dat Inheemsen van gronden zijn gedreven om deze boeroes destijds te faciliteren. Dat zij hier niet kwamen zoals de andere groepen zijn gekomen. Ze hadden echt wel een meer bevoorrechte positie. Dankzij die bevoorrechting van toen hebben zij die positie tot nu toe kunnen bewaren.

Tradities zijn bewaard gebleven. Ook gedachtegoed. Is het niet een boeroe die de deur heeft geopend voor de Mennonieten? Was dat niet geheel tegen de wens van lokale gemeenschappen in? Was hij ook niet van mening dat het slechts aan hem en soortgelijken zou zijn om Suriname verder te ontwikkelen? Trouwens, kwam dat ook niet uit de mond van deze regering? Vonden zij ook niet dat hun etniciteit bepalend was voor het succes van de ontwikkeling van ons land?

Is dat de reden waarom we nu ineens eenmalig deze viering van kolonisatie hebben gehad? Nog nooit heb ik een ex-kolonie zoiets zien doen. Trendsettend. Maar de verkeerde trend. Net zoals curly in de jaren tachtig. We drenkten ons zwarte zelf in chemicaliën om het witte oog te plezieren. Poti al die hoofdkussens.

Nogmaals, ik gun een ieder zijn of haar dag. Onze culturele diversiteit moeten we vieren. Als één van de weinigen, denk ik, vind ik wel dat onze kracht in het grote aantal vrije dagen ligt. Anders kunnen we namelijk niet dealen met die politieke rommel die constant over ons heen gebraakt wordt. Maar vooral omdat het goed voor ons is. Een te groot deel van ons leven is gewijd aan werken. Niet voor onszelf. Voor de welvaart van anderen. Ten koste van ons welzijn.

Dus meer vrije dagen is meer welzijn, Tijd voor het gezin. Tijd voor jezelf. Jammer dat het niet altijd leidt tot heldere inzichten. Maar tot het vieren van een vorm van kolonisatie. Boi. Mocht deze dag er weer komen, laten we dan, alstublieft, onthouden dat kolonisatie een vies woord is. Anders blijven we leven onder het juk van de mentale slavernij. Kolonisatie is een concept dat gepaard gaat met landjepik en onderdrukking van volkeren. Dat is iets dat wij nooit en te nimmer mogen vieren.

christiowijnhard@gmail.com