Verwaarlozing moet stoppen

door

MET DE MACHTSWISSELING is opnieuw een hardnekkig probleem aan het licht gekomen: de structurele verwaarlozing van overheidsgebouwen en staatsfaciliteiten in Suriname. Ondanks incidentele opknapbeurten blijft de onderliggende realiteit pijnlijk zichtbaar: jarenlang achterstallig onderhoud dat nu pas bij hoge uitzondering tijdelijk wordt gecorrigeerd.

Dat er extra geld is vrijgemaakt om de Anthony Nesty Sporthal representatief te maken voor de inauguratie van de president en vicepresident, is positief. Maar het feit dat dit bij deze gelegenheid nodig was, spreekt boekdelen.ADVERTISEMENT

Onderhoud van staatsgebouwen, waaronder ook scholen en kantoren, is geen luxe, maar een noodzakelijke investering in de continuïteit en betrouwbaarheid van de publieke sector

Van de circa 3.000 zitplaatsen waren ruim 800 defect en de toiletten verkeerden in erbarmelijke staat. Ook de riolering gaf problemen. Dat deze gebreken vlak voor een belangrijke staatsplechtigheid moesten worden hersteld, toont aan hoe lang het onderhoud is verwaarloosd.

Het probleem beperkt zich niet tot sportfaciliteiten. Ook het presidentieel paleis kampt wederom met achterstallig onderhoud en het Franklin Essed-gebouw – een centraal administratief centrum – blijkt zodanig in verval, dat vicepresident Gregory Rusland zijn intrek heeft moeten nemen in het perscentrum van de regering.

De lift op de zesde verdieping van het Essed-gebouw, waar de vicepresident normaliter kantoor houdt, is structureel onbetrouwbaar en de werkruimten voldoen niet aan de eisen die aan een dergelijk ambt verbonden zijn. Dit is geen incident, maar het gevolg van een bredere cultuur van uitstel en pappen-en-nathouden.

Regeringen roepen al jaren dat er onvoldoende geld is voor degelijk onderhoud. Maar dat argument raakt uitgewerkt. Gebrek aan geld mag nooit een excuus zijn voor gebrek aan beleid. Preventief onderhoud is altijd goedkoper dan grootschalige renovaties of tijdelijke oplossingen op het laatste moment. Dat Suriname toestaat om essentiële infrastructuur zover te laten verloederen, duidt op slecht rentmeesterschap.

Onderhoud van staatsgebouwen, waaronder ook scholen en kantoren, is geen luxe, maar een noodzakelijke investering in de continuïteit en betrouwbaarheid van de publieke sector. Publieke gebouwen zijn niet zomaar hout, stenen en beton. Ze zijn symbolen van de staat, werkplekken van ambtenaren en dienstverleningspunten voor burgers. Hun conditie weerspiegelt de ernst waarmee een land zijn plichten jegens het volk neemt.

Wanneer overheidsgebouwen systematisch worden verwaarloosd, ondermijnt dat de dienstverlening aan burgers én het moreel van ambtenaren. Wat ontbreekt is niet alleen geld, maar beleid. Structureel onderhoud vereist meer dan een incidentele budgetinjectie voor bijzondere gelegenheden of evenementen. Het vergt discipline, planning en vooral de politieke wil om de staat serieus te beheren.

De regering staat aan het begin van haar ambtstermijn. Dat biedt een kans om deze trend te keren. Publieke gebouwen moeten weer prioriteit worden, niet alleen bij ceremonies, maar ook in het dagelijkse bestuur. De verwaarlozing moet stoppen; niet tijdelijk, maar definitief.