Vergeten lessen

door

KEVINS KIJK / Kevin Headley

Heel vroeg in de verkeersveiligheidsmaand, die loopt van 15 augustus tot en met 15 september, was er al een verkeersdode te betreuren. Het ging om een kennis van mij. Ik zag hem niet vaak, maar als we elkaar tegenkwamen, maakten we altijd een praatje. Vaak over vroeger.

Ons laatste gesprek weet ik nog goed. Hij vroeg of ik nog bezig ben met de muurschilderingen. Ik zei dat ik daar al een hele poos mee gestopt ben. “Jammer, het was een mooi initiatief”, antwoordde hij. Zo kenden velen hem: aardig, niet alleen groeten, maar ook écht vragen hoe het met je gaat en daarna ook doorvragen.

“Ga niet racen, want één ding valt niet in te halen in het verkeer: tijd. Zoals die evenmin terug te draaien valt”

Eerst naar rechts kijken, dan naar links en nog een keer naar rechts. Op de lagere school stonden we netjes in de rij en moesten we allemaal in een rechte lijn oversteken op het zebrapad. Zo leerden we officieel de eerste regels van het verkeer. We moesten ook theorieopdrachten maken en aan het einde kreeg je een certificaat. Je eerste verkeerscertificaat.

Tijdens de lessen voor het rijbewijs, worden ons nieuwe regels bijgebracht. Dingen waarmee je rekening moet houden, naast het besturen van een auto of motorfiets. Het theorie-examen haalde ik in één keer, gewoon omdat ik goed had onthouden wat ik had geleerd. De praktijk ging niet direct goed.

Maar wanneer je uiteindelijk echt deelneemt aan het verkeer, is dat een heel ander verhaal. Er zit geen rijinstructeur meer naast je die je op fouten wijst of op de rem trapt om een botsing te voorkomen. Je bent zelf verantwoordelijk voor de keuzes die je maakt. Het lijkt alsof de meesten van ons die lessen gaandeweg vergeten.

Het hoeft niet eens te gaan om dronken rijden of appen achter het stuur zit. Eén onbedachtzaam of onoplettend moment, in een situatie van haast, kan al verstrekkende gevolgen hebben. Niet alleen voor de bestuurder, maar ook voor de passagiers en andere weggebruikers, maar ook zelfs voor mensen die helemaal niet bij het incident betrokken zijn. Mensen die zich op dat moment nergens van bewust zijn, maar wiens leven daarna voorgoed verandert.

Deelnemen aan het verkeer vind ik daarom vaak een zenuwslopende onderneming. Want los van zelf de regels naleven en rekening houden met anderen, moet je erop vertrouwen dat de ander dat ook doet. Vertrouwen dat hij of zij de regels heeft onthouden, rekening houdt met medeweggebruikers en ook zijn of haar eigen verantwoordelijkheid neemt. Vertrouwen in iemand die je meestal niet eens kent.

Ik kan een aantal manieren aandragen om deelname aan het verkeer veiliger te maken, zoals meer verkeerscontroles, hogere boetes, verplichte opfriscursussen na een aantal jaren of gewoon meer bewustwordingsactiviteiten. Maar uiteindelijk komt het erop neer dat we allemaal onze verantwoordelijkheden serieus moeten nemen. Zodra we deelnemen aan het verkeer, doen we dat niet alleen. We zijn onderdeel van een groter geheel en één misstap kan verstrekkende gevolgen hebben. Laten we daarom onze verantwoordelijkheid echt en serieuzer nemen en vooral rekening houden met elkaar.

Verkeersfatsoen lijkt nu eerder een unicum dan een vast onderdeel van het geheel. En zoals ik heb geleerd: ‘als je laat bent, dan ben je laat’. Vertrek eerder van huis of accepteer dat je laat bent. Ga niet racen, want één ding valt niet in te halen in het verkeer: tijd. Zoals die evenmin terug te draaien valt.

headleydwt@gmail.com