Verdedigingsplannen halen uit internationale berichten: 380 kilometer aan dijken

door

De Surinaamse regering wil het volledige netwerk van dijken langs de 380 kilometer lange kustlijn van het land uitbouwen. Dit staat in een artikel van de internationale zender Al-Jazeera 3 weken terug (zie artikel onderaan). Dit is een regeringsmaatregel waarover het thuisfront nooit is geïnformeerd. Het is nieuws voor mensen die in Suriname wonen. Het vermoeden is daarom dat het gewoon een verhaal is dat ooit aan de internationale pers is verteld. 

Over de dreigingen van de zeespiegelstijging hebben we het hier ettelijke keren over gehad. Enkele dagen terug is door het Internationaal Gerechtshof in Den Haag een adviserende uitspraak gedaan, op verzoek van Vanuatu en 130 andere landen (geen Suriname), dat landen schadevergoeding kunnen eisen van andere landen die door hun economische activiteiten schade aan het milieu hebben toegebracht waarvan dit land schade ondervindt. Suriname behoort, volgens een studie van de Wereldbank in 2007, tot de meest kwetsbare ontwikkelingslanden die aan zee grenzen, die slachtoffer kunnen worden van zeespiegelstijging door opwarming van de aarde en ook de ijskappen op de noord- en zuidpool. 

We hebben net de verkiezingen gehad maar geen enkele partij heeft campagne gevoerd op bescherming van de kustlijn of tegen zeespiegelstijging. Bescherming tegen zeespiegelstijging staat niet in het hoofd van de gemiddelde Surinamer, die is bezig om te overleven en sommigen doen er alles aan om hun levensstijl voor social media op peil te houden. 

Intussen ondervinden we schade door klimaatverandering. Er zijn plannen om carbon credits te verkopen maar die vernamen we ook van een internationaal bericht. Het regeerbeleid en de toekomstplannen zijn nooit echt goed met de bevolking besproken. 

Elke dag zie ik land verdwijnen’: zegt een 56-jarige boer die 95 procent van zijn kleine landbouwgrond aan de zee is verloren te Weg Naar Zee aan de journalisten van Al Jazeera over Surinames strijd om de zee tegen te houden.

Suriname kampt met ernstige kusterosie en een stijgende zeespiegel, waardoor gemeenschappen langs de kwetsbare kustlijn worden bedreigd, schreef de nieuwszender. We putten hier uit dat bericht. 

Suriname, het kleinste land van Zuid-Amerika, is een van de meest kwetsbare landen ter wereld voor een stijgende zeespiegel. Bijna 7 op de 10 mensen in het land met 600.000 inwoners wonen in laaggelegen kustgebieden, aldus het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC) van de Verenigde Naties. Lokale overheden proberen al jaren een manier te vinden om het tij te keren. Sommige gebieden vormen geen probleem, omdat we 5,10 of zelfs 20 kilometer mangrovebos hebben. Dit bos fungeert als buffer tussen de golven en de kust, zo beweerde de voormalige minister van Openbare Werken.

Maar in de buurt van Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, ligt er slechts 1 kilometer, dus het is een zeer kwetsbare zone. In 2020 werd een programma gelanceerd om de mangrovebossen van de hoofdstad te herstellen. VN-secretaris-generaal Antonio Guterres probeerde in 2022 de VIP-kracht aan het initiatief toe te voegen door in de modder te waden om persoonlijk zaailingen te planten. Maar vijf jaar later overziet een bekende professor, de expert op het gebied van klimaatverandering en waterbeheer die het project leidde, een tafereel van verlatenheid. Het is totaal mislukt. De zee klotst nu tegen de rand van een weg en de houten palen waaraan hij honderden jonge boompjes had vastgemaakt, zijn grotendeels kaal. Hoge zee heeft het sediment van de ondergrond weggevoerd, waardoor de wortels bloot kwamen te liggen. In de afgelopen twee tot drie jaar is het water met geweld de mangrovebossen binnengedrongen, die zijn verwoest. Het project is dus niet goed opgezet. 

Het baggeren van zand bij de ingang van de Surinamerivier om de doorgang van boten die stroomopwaarts naar de haven voeren te vergemakkelijken, droeg ook bij aan de erosie, aldus de professor. Maar net als in het Amazone-regenwoud in buurland Brazilië, was de vernietiging hier en daar ook opzettelijk, waarbij uitgerekend boeren mangrovebossen ontwortelden om plaats te maken voor landbouwgewassen. Nu het water de 240.000 inwoners van Paramaribo teistert, zou volgens de niewszender Suriname het roer hebben omgegooid en begonnen met de bouw van een dijk. Voor boeren is de dijk zijn laatste kans om op hun land te blijven. Ze kunnen nergens anders heen. Als ze de dijk hebben, zijn ze veiliger, hoewel ze niet zeker weten hoelang.

De 4,5 kilometer lange barrière, de dam, die gebouwd moet worden, kost $ 11 miljoen, een bedrag dat de regering heeft beloofd uit de staatskas te financieren. Dit staat in het bericht, maar ook dit is nieuws voor ons. Donoren zouden jaren laten duren zei de voormalige minister, voordat men zou kunnen beginnen met bouwen. Maar er moet worden gestart. We hebben geen tijd te verliezen, we lopen onder water, legde de minister uit aan Al-Jazeera, maar hij zei dat nooit voor de Surinaamse tv of in DNA. 

Maar het dichten van één gat in de maritieme verdediging van het land is niet voldoende om de machtige Atlantische Oceaan tegen te houden. De regering wil het hele netwerk van dijken bouwen dat de 380 kilometer lange kustlijn van het land bezaait. 

Ook dit van 380 kilometer is compleet nieuws voor ons. Suriname weet alleen niet waar ze het geld vandaan moet halen. De nieuw ontdekte olievoorraden op zee zouden de oplossing kunnen bieden. Vorig jaar kondigde het Franse concern TotalEnergies een project van $ 10,5 miljard aan voor de exploitatie van een olieveld voor de kust van Suriname met een geschatte productiecapaciteit van 220.000 vaten per dag.

www-aljazeera-com-gallery-2025-7-2-every-day-i-see-land-disappear-surinames-battle-to-keep-sea-at-bayDownloaden