Van zot naar zotter

ROZENGEUR / Gerold Rozenblad

Zo. De eerste horde van ellende is genomen. De lijsten zijn gepresenteerd. Hier en daar heeft het wat voeten in de aarde gekost om die samen te stellen. Interne dyugu dyugu is ons niet bespaard gebleven. In de ene partij werden partijmensen naar voren geschoven om te roepen om bepaalde kandidaten. In een andere werden familie en vrienden (klinkt bekend hè ?) ingezet om binnen dezelfde partij anderen te bekladden. En in een extreem geval werd op social ‘afgerekend’ met een rivale die kennelijk roet in het eten van een ander heeft gegooid.ADVERTISEMENT

We stonden erbij, keken ernaar en genoten. Leedvermaak is het beste vermaak. Zoals ook het vermaak om de gecrashte helikopter. Collega Ivan temperde ons vermaak wat, door te stellen dat een deel van de buiten de boot gevallenen, bij winst van hun partij toch in aanmerking zal komen voor een betrekking als beleidsadviseur of zo. Maar de grote prijs is gemist. Het gaat tenslotte om 130.000 ballen, calculeerde Starnieuws.

“Rij je moe van het werk naar huis, blijkt dat de Kasabaholoweg, een hoofdweg nota bene, is afgesloten omwille van een partijbijeenkomst”

Ik vrees dat het ergste nog moet komen in de komende twee maanden. Niemand maakt zich druk om welk beleid uitgerold zal worden nu we op meer dan één manier zullen worden getroffen door het wilde beleid van onder andere de Amerikaanse president Donald Trump.

Gaan straks onze ministers ook visum moeten vragen om naar de VS af te reizen, als we geen afstand nemen van de Cubaanse medisch specialisten? Hoeveel zullen we moeten neertellen voor producten als hij zijn zin krijgt dat Chinese boten meer moeten betalen als ze het Panamakanaal doorgaan? En welke effecten zal dat voor ons hebben, maar meer nog, wat kunnen we doen om ons ietwat ertegen te bewapenen?

Ik denk dat als in een praatprogramma een van de mondige leiders wordt gevraagd om zijn visie hierop er slechts volstaan zal worden met een hakkelend: “….eeh…jazeker, we gaan beleid daarop maken”. Op dit moment geniet helaas het modderbeleild prioriteit. Zoals de sneer dat als je man overladen is, je moet rouwen en niet op politieke podia springen. En dat een partij niet met een dode man moet wapperen.

Het was het antwoord op de oproep om les te komen nemen hoe een land te besturen. Wat dat laatste betreft lijkt het mij dat meerdere, vrijwel alle partijen ergens dat college moeten volgen. Maar ook over hoe een behoorlijke en bekoorlijke campagne te voeren. Het blijft een tranendal. Een dal dat steeds dieper lijkt te worden. En zotter.

Zoals vrijdag. Rij je moe van het werk naar huis, blijkt dat de Kasabaholoweg, een hoofdweg nota bene, is afgesloten omwille van een partijbijeenkomst. Honderden voertuigen, inclusief mijn persoon, moesten via baka pasi hun weg vervolgen. En dan vraag je je af welke onbenul vergunning heeft gegeven voor dit gedoe. Maar meer nog waarom geen van de organisatoren tot het besef kon komen dat honderden mensen die niet alleen in het gebied wonen, maar ook de aansluiting maken naar het Leidingen gebied gedupeerd raakten en eerder geïrriteerd waren door je aanwezigheid dan blij. Terwijl ik de afslag nam vroeg ik mij vloekend af hoeveel mensen zich ondertussen afvragen waarom 25 mei zo ver weg is.

roziegeur@gmail.com

...