Van hoop naar herhaling: Simons’ gemiste kans op leiderschap

door

De verkiezing van Jennifer Simons als eerste vrouwelijke president van Suriname werd onthaald met grote verwachtingen. De bevolking hoopte op een nieuw tijdperk van integriteit, transparantie en deskundigheid. Maar de eerste signalen na de bekendmaking van haar overwinning wijzen op het tegenovergestelde: geen koerswijziging, maar herhaling.
De samenstelling van haar kabinet is overduidelijk het resultaat van politieke ruilhandel en loyaliteit in plaats van bekwaamheid en moreel leiderschap. Namen die eerder in verband werden gebracht met wanbeleid of politieke chaos keren terug. Het resultaat is geen frisse wind, maar een recyclus van bekende gezichten en werkwijzen.
De pijnlijke realiteit is dit: het nieuwe gezicht bovenaan verbergt een oud geweten onderin. De structuren blijven hetzelfde, de netwerken ook. Bescherming gaat vóór bekwaamheid, benoemen vóór beoordelen. En de president die vóór haar verkiezing de strijd tegen corruptie tot prioriteit verklaarde, blijft stil terwijl haar kabinet zich vult met personen die eerder werden gelinkt aan wanbeleid of dubieuze praktijken.
Ondanks het historische feit dat er voor het eerst een vrouw aan het roer staat, telt haar kabinet slechts drie vrouwelijke ministers van de zeventien. Slechts één daarvan heeft bewezen inhoudelijke deskundigheid. De doorbraak voor vrouwen blijft vooral symbolisch zolang structurele vertegenwoordiging en gendergelijkheid achterwege blijven.
De stemmen die luid spraken over het ‘gesloopte glazen plafond’, zoals onder andere Karin Refos, zwijgen nu oorverdovend of kijken weg. We horen hen in elk geval nog niet – of niet snel genoeg. Velen vragen zich af: waar zijn de voorvechters van vrouwelijk leiderschap nu? Wat betekent het dat zelfs in dit historische moment vrouwen weer moeten toekijken in plaats van meesturen?
Simons staat op een kruispunt. Als zij werkelijk geschiedenis wil schrijven, moet zij het verschil maken – nu. Niet door alleen te praten over verandering, maar door daadkracht te tonen. Door integriteit en deskundigheid leidend te maken bij alle benoemingen. En door vrouwen niet slechts te benoemen om te voldoen aan quota, maar juist daar waar hun expertise en leiderschap Suriname écht vooruit kunnen helpen – zonder andere vrouwen in hun waardevolle rol uit het oog te verliezen.
Doet zij dat niet, dan zal haar presidentschap herinnerd worden als een gemiste kans, het moment waarop hoop werd ingeruild voor herhaling – en leiderschap voor loyaliteit.
F.Z. Zeldenrust