VAN COMMISSIES NAAR CRISISTEAMS: A SYSTEEM KENKI?

door

Sinds het aantreden van de regering Santokhi in 2020 zijn volgens Parbode magazine, minstens 92 commissies, werkgroepen en stuurgroepen in het leven geroepen om het regeringsbeleid te ondersteunen. Gemiddeld hield zo’n commissie het minder dan een jaar vol. Onduidelijk is wat deze tijdelijke structuren de samenleving werkelijk hebben opgeleverd, behalve extra kosten voor de overheid. De recente instelling van een crisisteam bij het ministerie van Openbare Werken (OWRO) past in dit patroon. De waarnemend minister spreekt van een “bestuurlijk precaire situatie”, die versneld ingrijpen vereist. Maar wie kijkt naar de achterliggende oorzaken, ziet dat het gebrek aan voortgang vooral te maken heeft met structurele problemen: een stagnerend apparaat, beperkte financiële middelen, onduidelijke overdrachten en onvoldoende beleidscontinuïteit.
Er is niets mis met tijdelijke teams, zolang ze duidelijk gedefinieerde opdrachten hebben, transparant functioneren en rekenschap afleggen.  Maar wat we in Suriname te vaak zien, is dat commissies en crisisteams worden ingezet als symptoombestrijding. Ze vervangen geen beleid, ver
sterken geen instituties en zijn zelden gebonden aan meetbare resultaten. Ze worden vaak juist een substituut voor bestuurlijke daadkracht.
Dat ministers bij hun aantreden niet weten wat ze overnemen, spreekt boekdelen. Als een minister een lijstje van zes projecten als overdrachtsdocument krijgt, dan faalt het systeem van continuïteit. Als landbouwmachines zoekraken zonder dat iemand verantwoording kan afleggen, dan faalt het toezicht. In zo’n context is het logisch dat crisisteams nodig lijken, maar ze vormen zelden de oplossing.
Suriname heeft geen behoefte aan nog meer tijdelijke structuren. Wat nodig is, is een herwaardering van de rechtsstaat, institutionele versterking en een bestuurscultuur waarin verantwoordelijkheid niet wordt doorgeschoven, maar genomen. Een crisisaanpak zonder transparantie en zonder structurele follow-up is slechts bestuurlijk theater. Het is tijd dat we stoppen met steeds weer nieuwe teams op te tuigen. We moeten het systeem zélf herstellen. Geen ‘kenki’ van symptomen, maar genezing van de onderliggende ziekte.
The post VAN COMMISSIES NAAR CRISISTEAMS: A SYSTEEM KENKI? ..