Vals haar en echte ballen

DE SNIJD / Armand Snijders
Het ging de afgelopen weken vooral over de aanhoudende ellende in de gezondheidszorg en de dode baby’s in het Academisch Ziekenhuis Paramaribo. Vreselijk natuurlijk, daar is echter al heel veel over gezegd en geschreven. Ik doe dat daarom niet, ook om u niet weer een treurige column te hoeven voorschotelen. Ik kan alleen oproepen dat de verantwoordelijken eindelijk eens hun verantwoordelijkheid nemen en opstappen. Maar dat zie ik onder Chan nooit gebeuren.

Ik neem daarom iets veel luchtigers om deze week met u te bespreken. Chan trekt sinds kort vooral de aandacht met zijn eigen make-over, waarbij zijn presidentiële gezicht opvallend is ‘verbouwd’. In ieder geval in zijn vertrouwde kapsel opgekalefaterd. Bij ieder openbaar optreden is dát het gesprek van de dag, niet welke handelingen hij heeft verricht of de eventuele belangrijke dingen die hij heeft gezegd. Dat is allemaal voor even van ondergeschikt belang.

“k vraag mij wel af wat iemand er toe beweegt zich zo onder handen te laten nemen”

Vooral de beelden die in Nickerie werden gemaakt tijdens het saaie uitreiken van grondbeschikkingen en het uitdelen van tractoren aan boeren – die daar overigens zelf grotendeels voor opdraaien – werden ijverig gedeeld en op sociale media voorzien van de nodige commentaren. Vooral dat opvallende kuifje dat wapperde in winderig Nickerie, werkte op veel lachspieren.
De meningen (en die zijn er heel veel op sociale media) over wat er precies is gedaan, zijn behoorlijk verdeeld: haartransplantatie, een toupetje of zelfs een complete pruik. Mij interesseert dat nooit een snars. Als iemand zich daardoor gelukkiger bij voelt en er het geld voor over heeft, dan moet hij of zij dat zelf weten. Leven en laten leven toch?
Ik vraag mij wel af wat iemand er toe beweegt zich zo onder handen te laten nemen. En zeker in het geval van Chan, die in het dagelijkse leven al zo onder de microscoop ligt. Iedere kleine beweging (ook misstap) wordt tot vervelens toe uitvergroot en ieder pukkeltje op de wang is voor bepaalde figuren reden om zich bij wijze van spreken af te vragen of het misschien een beginnende vorm van huidkanker is.
Pertjajah Paul liet zich een jaartje of tien geleden ook behoorlijk onder handen nemen. Zijn motivatie was waarschijnlijk een hele andere dan die van Chan. Híj wilde er niet uitzien als een verlepte pae, uit angst niet meer aantrekkelijk te worden gevonden door al die vrouwtjes die hij zo genereus ondersteunt, in ruil voor bepaalde diensten. Ook zijn haren kregen een opknapbeurt en werden vlekkeloos zwart gespoten, zijn tanden blonken weer als van een jonge hengst en naar verluidt werd hier en daar ook wat botox ingespoten. Maar dat kan ik niet met zekerheid zeggen, ik was er immers niet bij.
De verhalen over de vrouwen gaan sindsdien onverminderd voort, het zal het geld waard zijn geweest. Overigens, ik kan mij totaal niet voorstellen dat die vrouwen daarin trappen. Ik ken er een paar, waarvan je op het eerste gezicht niet zou zeggen dat ze voor zijn charmes zouden vallen. Maar geld vergoedt kennelijk een hoop…
Chan is van een heel ander kaliber, hij heeft nou niet bepaald de reputatie van lady killer. Dus daar zal hij zijn ‘vertimmerbeurt’ niet voor hebben ondergaan. Waarschijnlijk behoort hij tot de groep mannen die iedere dag voor de spiegel staat en vooral ontevreden met zichzelf is.
Er zijn de laatste vier jaar behoorlijk wat kilootjes bij gekomen en heel wat haartjes verdwenen. Dat eerste is iets waar hij zelf wat aan kan doen en daarom heeft hij thuis op ‘dorp’ een persoonlijke gym en op zijn kabinet zijn ook al heel wat fitnessactiviteiten geweest, maar kennelijk heeft hij geen tijd om met het ‘gewone’ personeel te gaan zweten.
Zijn uitdunnende haarbedekking zat Chan echter vreselijk dwars en hij zag het aan het einde van zijn regeertermijn kennelijk opeens niet zitten om als een aanstaande Kojak de verkiezingscampagne in te gaan. Ik begrijp dat echt helemaal niet; mijn kapsel is al jaren flinterdun en als ik het niet bijtijds een beetje zou onderhouden, dan steekt een kuifje – of gewoon een lullig plukje haar – de kop op waar ik mijzelf grenzeloos aan stoor. Maar ik heb nooit de behoefte gehad om daar iets aan te doen. Ik ben zoals ik ben, wat anderen daarvan vinden interesseert mij geen snars.
Voor wie nog niet begrijpt hoe onecht je kan worden door van alles aan je lijf te laten veranderen, doet er goed aan een paar afleveringen van de Nederlandse realityserie ‘Echte meisjes in de jungle’ te bekijken. Dat is een in mijn ogen vreselijk programma, waarin volgens de makers ‘verschillende bekende Nederlandse reality-tv sterren de strijd met …

...