Vaarwel Bronto! Of toch niet?

DE SNIJD / Armand Snijders
Ik moet heel eerlijk zijn dat ik geen enkele traan heb gelaten om het ontslag van ondervoorzitter Bronto van Pertjajah Luhur als minister van Binnenlandse Zaken. Ik vond hem als bewindsman een praatjesmaker die maar weinig uitrichtte, behalve hoog van de toren blazen en proberen de lachers op zijn hand te krijgen. Dat was vooral om zijn eigen tekortkomende kennis van zaken te verhullen. Want kennis van zaken heeft hij niet, gezien zijn eerdere mislukte zaken rondom Trailblazer en de stichting Dikin. En niet te vergeten zijn geflopte horeca-avontuur met restaurant Palma – pal tegenover het kabinet van de president – waarmee hij tal van schuldeisers bedonderde.

Echter, zijn grootste mislukking was zijn nauwe betrokkenheid bij het West Leisure Hotel op het beschermde strand van Matapica. Daarvoor werd een kleine twintig jaar geleden een concessie van twintig hectare afgegeven, die hij uiteindelijk kreeg dankzij zijn huidige rivaal Ronnie. Die dreigde in eerste instantie dwars te gaan liggen in De Nationale Assemblee. Uiteindelijk ging Bravo akkoord toen deze in het mede door zijn Jungle Commando grotendeels verwoeste Albina een stuk bouwgrond kreeg, dat al in 1991 door het rooms-katholiek bisdom was aangevraagd.

“Het politieke niveau in ons land heeft een nieuw absoluut dieptepunt bereikt, met dank aan Ronnie en Bronto“

Het was uiteraard geen toeval dat PL’er Michel die de scepter zwaaide op het toenmalige ministerie van Ruimtelijke Ordening, Grond- en Bosbeheer – die bekend stond als minister ‘Landjepik’ – daar persoonlijk voor zorgde. Het onderlinge gesjoemel met grond leverde uiteindelijk niets op, zoals vrijwel alles van Bronto jammerlijk faalde. Dat was een opluchting van natuurliefhebbers, die vreesden dat het zeeschildpaddenstrand zou worden vernietigd door de geldzucht van Bronto en zijn pa.
Bronto heeft bovendien de pest aan mij en dat zal er na dit stukje niet veel beter op worden. Ik heb hem in deze column en op andere plaatsen in de krant meermalen flink op de hak genomen. Ik meende zelfs oprecht dat hij zich met verve tot de domste der dommen heeft weten te kronen. Dat was vooral naar aanleiding van de censuur die Bronto vorig jaar pleegde toen Maroef het nummer ‘Mi Lobi Sranan’ van zijn overleden legendarische broer Ragmad wilde vertolken.
U kunt zich dat vast nog heel goed herinneren. Bronto jokte daarover, gaf ondertussen de Ware Tijd en ondergetekende onderuit de zak en werd uiteindelijk door Chan teruggefloten. Echter, die was, zoals wel vaker, te laf om hem te ontslaan, wat had gemoeten. Want dan zou hij het aan de stok krijgen met coalitiegenoot Ronnie, die toen nog innig met Bronto was. Maar inmiddels is die liefde dus over en dat is alle reden voor Ronnie om zijn gif-emmer richting zijn vroegere mati te ledigen. Want zo is hij, dat is in het verleden ook met Diana en vele anderen gebeurd.
Mijn blijdschap over Bronto’s aftocht wordt enorm overschaduwd door het feit dat Chan opnieuw is gezwicht voor Ronnie’s druk. Hij heeft de afgelopen jaren redenen genoeg gehad om Bronto – en vele van zijn andere ministers – te wippen, maar deed dat nooit. Altijd was er wel een excuus om niet te reshuffelen en alle minkukels te laten voortmodderen en het land verder af te breken. Of ze nu van de VHP, Abop/Pertjajah Luhur (of de NPS) waren. Eigenlijk had het gros van zijn dreamteam al dubbel en dwars moeten zijn vervangen. Brunswijk, die ook nauwelijks geschikt is om het vicepresidentschap te vervullen, heeft daar elke keer een stokje voor gestoken. Alleen de keren dat híj akkoord ging, zwichtte Chan.
Volgens mij heeft dat vooral te maken met de befaamde schijterigheid van de baas van het land voor de onvoorspelbare zelfgeproclameerde koning. Echter, er zijn mensen die ervan overtuigd zijn dat Chan heel berekenend bezig is en dat hij op zijn slinkse manier probeert de Abop langzaam maar zeker buitenspel te zetten. Nu geloof ik wel dat Chan slinks is – en zelfs geniepig – maar hij is niet slim genoeg om op die manier zijn tegenstander een hak te zetten. Hij zet met deze tactiek (als die er al is) vooral zichzelf buitenspel, waardoor koning Bravo denkt dat hij uiteindelijk met de grootste lach op zijn gezicht naar buiten zal komen.
Door die hele dyugudyugu die rond Bronto is ontstaan, drong het pas goed tot mij door hoe zijn papa en zoonlief hun partijgenoten en partners uitstekend hebben voorzien van puike baantjes bij de ministeries die onder de PL-paraplu waren. Dat is de verziekte cultuur van friends and family. Maar die worden nu weggewerkt. Alleen de vrouw van Paul – schijnbaar de echte – is bij Sociale Zaken nu nog niet gewipt, maar dat is mogelijk een kwestie van tijd. Want Ronnie’s …

...