Universitaire studentenhuisvesting kampt met langdurige internetstoring

door

Bewoners van Stichting Student Housing Campus Village (SSHCV) doen via de media een dringende oproep aan het publiek en aan de relevante instanties om aandacht te vragen voor een ernstige en aanhoudende situatie die het dagelijks leven van studenten op onaanvaardbare wijze ontregelt.
Sinds 12 juli 2025 is de internetverbinding op de campus volledig uitgevallen. Aanvankelijk werd dit toegeschreven aan waterschade aan de hoofdlijn, veroorzaakt door hevige regenval — op zich al zorgwekkend, gezien de staat van de infrastructuur. Bij nader onderzoek blijkt echter dat er daarnaast sprake is van een openstaande schuld van circa SRD 66.000 van SSHCV aan internetprovider Telesur.
Het gevolg is dat tientallen studenten, van wie velen zich momenteel in tentamen- of examenperiodes bevinden, geen toegang meer hebben tot internet. Voor studenten is internet geen luxe, maar een absolute noodzaak: het is essentieel voor het volgen van online colleges, het maken van studieopdrachten, communicatie met docenten, digitale toetsing en in sommige gevallen zelfs voor werk.
Bovendien is de beschikbaarheid van wifi contractueel vastgelegd in de huurovereenkomsten van de bewoners. Het langdurig wegvallen van deze basisvoorziening is niet alleen onprofessioneel, maar tast ook het vertrouwen in het campusbestuur ernstig aan.
Tot overmaat van ramp schuift het bestuur de verantwoordelijkheid steeds vaker af op de studenten, door te stellen dat het probleem voortkomt uit wanbetaling door sommige bewoners. Hoewel het mogelijk is dat enkele studenten een betalingsachterstand hebben, is het volstrekt onrealistisch en onrechtvaardig om de gehele studentenpopulatie verantwoordelijk te houden voor het niet kunnen betalen van een essentiële dienst als internet.
Op de campus verblijven bijna 250 studenten. Het is ondenkbaar dat achterstallige betalingen van een beperkt aantal bewoners een schuld van deze omvang zouden verklaren, of voldoende zouden zijn om de internetvoorziening voor iedereen stop te zetten. Deze situatie wijst eerder op structureel financieel wanbeheer, waarvan studenten nu de dupe zijn geworden. Daarnaast is er geen transparante communicatie gevoerd vanuit de leiding naar de bewoners.
Tot op heden heeft de campusleiding, onder aanvoering van Bert Schreudens, geen duidelijkheid gegeven over wanneer het probleem opgelost zal zijn. Er is geen tijdelijke voorziening getroffen, noch is er enige vorm van eerlijke of open communicatie geweest richting de studenten.
Ondertussen groeit onder bewoners de angst om zich uit te spreken, uit vrees voor repercussies vanuit het bestuur. De aanhoudende onzekerheid veroorzaakt ernstige stress, belemmert de studievoortgang en schaadt het mentale welzijn van de studenten.