Twee jaar geleden werd Suriname opgeschrikt door een van de heftigste protesten in zijn recente geschiedenis. Op 17 februari 2023 bereikte de onvrede van de bevolking een gewelddadig hoogtepunt in de binnenstad van Paramaribo. Wat begon als een vreedzame demonstratie tegen het beleid van de regering-Santokhi, eindigde in chaos, vernieling en aanhoudingen. De beelden van plunderende menigten, brandende voertuigen en een bestormd parlementsgebouw staan in het collectieve geheugen gegrift.
Hoe kon het zover komen? De kern van het probleem lag in de toenemende economische druk op de samenleving. De prijzen van basisproducten stegen, subsidies werden afgebouwd en de nationale munt verloor haar waarde. Voor veel Surinamers werd het dagelijks leven onbetaalbaar. De roep om verandering werd steeds luider, maar het beleid bleef ongewijzigd. De frustratie, die al maanden aan het borrelen was, vond op die bewuste dag een uitweg in de straten van Paramaribo.
Maar waar de woede begrijpelijk was, bleek de uitkomst een bittere realiteit. Winkels werden geplunderd, het parlement werd bestormd en het land werd geconfronteerd met de gevolgen van onbeheerste volkswoede. De regering reageerde met harde hand: arrestaties, strengere veiligheidsmaatregelen en beloftes om de schuldigen te bestraffen. Toch bleef de vraag: wie waren de werkelijke schuldigen? Waren het de individuen die stenen gooiden en winkels plunderden, of was het een systeem dat burgers tot het uiterste had gedreven?
Twee jaar later zitten we nog steeds met de nasleep. De economie blijft wankelen, het vertrouwen in de regering is laag en de sociale spanningen zijn nog altijd voelbaar. Wat hebben we geleerd van 17 februari 2023? Dat onderdrukte woede zich altijd een uitweg zoekt? Dat leiderschap niet alleen draait om cijfers en begrotingen, maar vooral om het begrijpen van de noden van het volk?
Suriname heeft een geschiedenis van protesten, van volksopstanden tegen onrecht en economische malaise. Maar de vraag blijft of de lessen uit het verleden ook worden toegepast in het heden. Want als de politiek en het volk elkaar blijven negeren, is de kans groot dat de geschiedenis zich herhaalt.
De schaduwen van 17 februari zijn nog niet vervaagd. Laten we hopen dat ze dienen als een herinnering en niet als een voorbode.
Jerrel Harderwijk
- Elseline Harriette Angeliqe Fa-Si-Oen..
- Truda “Truus” – Mitrasing Sandriman..
- Trude Mitrasing-Sandriman..
- Brunswijk genoemd in Rotterdamse rechtszaak rond luxe-uitga…..
- Inter Moengotapoe boekt nipte 2-1 overwinning op Leo Victor..
- SV Transvaal wint 4-0 zege van SV Flora..
- Oekraïne en Europa buitenspel bij gesprekken VS en Rusland..
- Vette worst en plastic zakken..
- Actiegroep OBS: “Regering speelt een spelletje met ons en d…..
- Trump stuurt onderhandelingsteam voor overleg over beëindig…..
- Ramadhin: Kinderoncologie AZP een mijlpaal..
- Crisis blijft voortsudderen..
- Is de totale staatsschuld niet gestegen tot SRD 122,8 milja…..
- Gödeken:‘ Als goede spelers teams verlaten moet het team ve…..
- Suriname boekt vooruitgang in macro-economische stabiliteit..
- Luisteren: De Sleutel tot Diepe Vriendschap en Groei..
- Ronny Asabina lijsttrekker van de BEP..
- AZP opent kinderoncologie-unit en breidt behandelingsmogeli…..
- ABSURDE EN NONSENS BENADERING..
- A20, DOE en PRO bekrachtigen samenwerking voor verkiezingen…..
- Brazilië richt zich op illegale houtkap in Amazonegebied..