Transparantie moet consequent

door

MET TRANSPARANTIE WIN je vertrouwen. Dat weet president Jennifer Geerlings-Simons. De openbare sollicitaties voor de functies van president-commissarissen bij het Bedrijf Geneesmiddelenvoorziening Suriname (BGVS) en de Surinaamse Luchtvaartmaatschappij (SLM) en bestuursvoorzitter van het Staatsziekenfonds (SZF) heeft een goede indruk gemaakt bij veel mensen en organisaties.

Tot zover bekend is dat nog nooit eerder voorgekomen. Posten binnen de raden van commissarissen (RvCs) zijn altijd al politieke benoemingen geweest voor loyalisten die ergens moesten worden geaccommodeerd. Zelden was capaciteit de belangrijkste drijfveer, eerder de politieke invloed van de geselecteerden.

Dat de voorkant openbaar is, wil niet zeggen dat de selectieprocedure ook transparant zal zijn. Het is niet altijd wat het lijkt

Toch moet niet al te vroeg worden gejuicht. Dat de voorkant openbaar is, wil niet zeggen dat de selectieprocedure ook transparant zal zijn. Het is niet altijd wat het lijkt. Evengoed is voor de vorm ervoor gekozen om de sollicitatieoproep te plaatsen, terwijl al bekend is wie de uiteindelijke kandidaat zal worden.

Deze stap in de goede richting moet dus een follow-up krijgen, waarbij duidelijk is wat de beweegreden zijn om een bepaalde persoon te kiezen. Want wat wel duidelijk is, is dat er enorm veel kennis, kunde en doorzetting voor nodig zal zijn om deze drie bedrijven naar een hoger plan te tillen.

Het SZF is in tien jaar tijd en misschien langer verworden tot een soort ondoordringbaar instituut. En terwijl de gewezen minister Amar Ramadhin (Volksgezondheid) had beloofd jaarverslagen te zullen publiceren van het SZF is dat niet gebeurd. Het is dus helemaal onduidelijk wat precies de financiële positie is van die organisatie. Het voeren van de controle zal daardoor geen gemakkelijke taak zijn.

Hetzelfde geldt voor de SLM. Het lijkt een soort doos van pandora te zijn binnen dat bedrijf, waarbij directeur en personeel met vereende krachten de deksel van de doos proberen dicht te houden. Ook daar zijn recente jaarverslagen zoek. Wat de nieuwe RvC daar zal aantreffen, is dus ook koffiedik kijken.

Ook voor wat betreft de verlenging van de functie van staatsadviseur van Pertjajah Luhur-voorzitter Paul Somohardjo, die had beloofd de politiek te verlaten, was de president transparant. “We komen er langzaam, je kan niet alles direct doen”, uitte zij zich in woorden van gelijke strekking na de toegift. De benoeming klinkt daardoor niet als een aanvulling qua kennis en kunde. Ook dat moet dus onder een vergrootglas. Kennis en kunde moeten de rode draad zijn voor benoemingen als eenmaal de toon is gezet.

Een andere plek waar dringend transparantie voor nodig is, is detailinformatie over concessiehouders. Het Extractive Industries Transparency Initiative-secretariaat, dat ressorteert onder het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen, heeft in zijn laatste rapport het ontbreken daarvan ook genoemd.

Minister David Abiamofo van Natuurlijke Hulpbronnen is tijdens de eerste regeringspersconferentie maandag gevraagd waarom al sinds 2019 geen nieuwe informatie daarover openbaar is.  Hij gaf geen antwoord op de vraag, maar zegde slechts toe een lijst te zullen delen met de concessies erop. Een doekje voor het bloeden.

Hopelijk snapt president Geerlings-Simons dat transparantie slechts kracht heeft als het consequent wordt doorgevoerd. Het is wel begrijpelijk dat wordt gestart met de zogenoemde low hanging fruits, zoals SLM, SZF en BGVS, waar voor nu geen politieke conflicten zitten. Maar laat het daarmee niet zo zijn dat staatsmijnbouwbedrijf Grassalco en de Stichting voor Bosbeheer en Bostoezicht, waar de zaken iets ingewikkelder liggen, daardoor aan de aandacht ontsnappen. Een goed begin is het halve werk, maar de rest van het werk moet ook worden gedaan.