Toerismeworkshop Para-oost geeft nieuwe impulsen: ‘Alles wat is behandeld, was nuttig’

De klanken van de sambura vullen de krutu oso en echoën door het dorp Redi Doti. Deelnemers en trainers van de vijfdaagse toerismetraining ‘Versterking inheemse vrouwen in Para-Oost’ dansen feestelijk op de muziek en zang van de lokale culturele groepen. Dinsdagmiddag is in inheemse culturele stijl de training afgesloten. “Het enthousiasme dat we deze week zagen, geeft ons vertrouwen in de toekomst”, zegt Jenna Wijngaarde, voorzitter van Stichting Jodensavanne, tevreden over het succes van de training in gesprek met de Ware Tijd.
Tekst en beeld Audry Wajwakana

Tijdens de afsluitingsceremonie staan tafels vol lekkernijen, zoals mini pizza- en knoflookbroodjes en diverse koeksoorten die door de deelnemers van de cateringtraining zijn bereid. Meer dan twintig deelnemers – onder wie één man – kregen training in het gidsen, catering, hygiëne en craft en nijverheid met het doel de kans om hun gemeenschap economisch te versterken en het Unesco-erfgoed van Jodensavanne te promoten door aanvullende toeristische diensten aan te bieden.

“Dit gebied heeft veel potentie voor toerisme, maar de infrastructuur is een uitdaging”
Gladys Lynch
Stichting Jodensavanne organiseerde deze training in samenwerking met de inheemse dorpen Cassipora, Pierrekondre-Kumbasi, Powakka en Redi Doti, met steun van het Canada Fund. Deelnemers ontvingen hun certificaten met trots en blikken terug op vijf inspirerende dagen.
‘De toerist komt’
Ingrid Lemen-Read volgt de workshop ‘craft en nijverheid’ en is zichtbaar onder de indruk van wat ze heeft geleerd. Ze deelt haar ervaring in het ontwerpen van een patchwork deken (mamio), waarin de inheemse culturele symbolen zijn verwerkt, zoals ruitvormige figuren, die symbool staan voor een schildpad. “De schildpad staat voor geduld, iets wat essentieel is voor het maken van craftwerk”, verklaart Lemen-Read. Ze benadrukt ook hoe de inheemse gemeenschap vaak symbolen uit de natuur gebruikt in kunstwerken, zoals planten en dieren, die een weerspiegeling is van de diepe verbondenheid met hun omgeving.
Op basis van de opdracht ‘de toerist komt’ heeft haar groep de kleuren van de Surinaamse vlag – geel, rood, groen en wit – in haar mamio verwerkt. De deken zal verder worden gevuld met katoen, een natuurmateriaal uit het bos en worden versierd met gedroogde kleurige zaden, ook uit het bos. “Het gebruik van natuurmateriaal dat in onze omgeving te vinden is, zal maken dat ons werkstuk uniek is”, zegt Lemen-Read.
Meer kennis nodig
Angela Foe A Man, eigenares van een resort in Redi Doti, is tevreden over de tourgidstraining, maar wijst tegelijkertijd op de behoefte aan doorlopende ondersteuning. “Door deze training kan ik mijn gasten beter bedienen en mijn diensten uitbreiden.”
Toch geeft ze aan dat vijf dagen niet genoeg zijn om alle benodigde kennis en vaardigheden te leren. “Er is meer nodig dan een korte workshop. We hebben doorlopende ondersteuning nodig.”
Ze benadrukt de waarde van samenwerking binnen de toerismesector in Para-Oost en hoe deze de groei van het toerisme in de regio kan versnellen. “We kunnen zoveel meer bereiken als we samenwerken”, voegt ze eraan toe.
Ook kapitein Muriël Fernandes van Cassipora, voorzitter van Vereniging Inheemse Dorpshoofden Suriname, is enthousiast over de gidsentraining, waar zij ook aan deelnam. Ze vindt het belangrijk om actief deel te nemen, zodat ze precies weet wat wordt behandeld en hoe zij haar gemeenschap verder kan ondersteunen. “We willen onze traditionele Lokono-namen herstellen en onze cultuur krachtiger uitdragen.” Ook zij zegt dat er nog veel meer toerismetrainingen nodig zijn om de regio verder te ontwikkelen.
Keukenprinsessen
In de keuken van Rose Café, nabij Jodensavanne, zijn vrouwen druk bezig onder begeleiding van cateringtrainer Natascha Blank. Gladys Lynch, eigenaresse van het café dat al toeristen ontvangt, doet ook mee aan de cateringtraining en vindt die een leerzame ervaring. “Dit gebied heeft veel potentie voor toerisme, maar de infrastructuur is een uitdaging”, zegt ze en verwijst naar de beperkt internetfaciliteiten en de slechte wegen naar de dorpen.
Toch is ze blij met alles wat ze in de vijf dagen heeft geleerd. “Alles wat is behandeld, is nuttig voor mij. Zo zag ik hoeveel er nog te doen is op het gebied van catering. We hebben bijvoorbeeld brood en kleine pizza’s gebakken. Hier in het dorp heb je niet altijd broodjes voor toeristen. Het is dus handig als je die zelf kunt bakken.” Zij hoopt op een snelle vervolgtraining, aansluiten op de gekregen impulsen.
(lees verder onder de )

Bij de cateringtraining werden broodjes en andere lekkernijen bereid.Nazorg en vervolg
De betrokkenheid van de Stichting Jodensavanne bij dit proces gaat verder dan de vijfdaagse training. Wijngaarde zegt tegen de Ware Tijd dat er al plannen zijn voor nazorg en vervolgactiviteiten. “We hebben een WhatsAppgroep opgericht om deelnemers te blijven ondersteunen en organiseren een ‘best practice-dag’, waar de deelnemers opnieuw kunnen leren van elkaar en hun ervaringen kunnen …

...