Toerismebranding

door

HET TOERISME WORDT wereldwijd geprezen voor het duurzaam karakter en de enorme spin-off. Landen die zich daarvan bewust zijn kiezen ervoor infrastructuur te ontwikkelen om het toerisme een steun in de rug te zijn. Toerismeautoriteiten en regeringsfunctionarissen kiezen het soort toerisme dat ze bijvoorbeeld de komende tien jaar willen promoten en proberen met de nodige beleidsprioriteiten daar invulling aan te geven.

De Surinaamse regering echter schijnt maar niet te kiezen welke sector ze wil gaan ontwikkelen. En dat is niet alleen zo bij de zittende regering, het is zo geweest bij de schare die we achter ons hebben gehad de afgelopen jaren. Het Meerjaren Ontwikkelingsprogramma dat gemaakt werd door het Planbureau dat vanaf voor de onafhankelijkheid een instituut was waar rekening mee gehouden werd, heeft stapels en stapels plannen gemaakt. Die zijn onder stof verdwenen of in lades gestopt. Maar voor een prioriteit zoals voor toerisme is nooit gekozen. Als land hebben we ons jarenlang later leiden door de extractieve industrie, een overblijfsel van het kolonialisme.

Branding en promotie van Suriname kan niet in een kantoortje uit de hoge hoed van een expert gehaald worden

De Suriname Hospitality and Tourism Association (Shata) heeft onder bezielende leiding van Egon von Foidl besloten dat ze niet meer zal wachten op de overheid. Ze wil vooral doen en daar is niets op tegen, integendeel. Om het land beter in de markt te zetten, heeft Shata zelfs communicatie-expert Karin Refos aangetrokken. Samen wordt gewerkt aan een herkenbare en onderscheidende slogan voor Suriname, die zal dienen als basis voor een wereldwijde marketingcampagne. Ook dat is heel goed nieuws.

Toch is het belangrijk dat de organisatie nagaat of ze voldoende leden heeft om daadwerkelijk te zeggen dat ze de sector vertegenwoordigt. Branding en promotie van Suriname kan niet in een kantoortje uit de hoge hoed van een expert gehaald worden. We weten nog hoe voor een fors bedrag Paramaribo werd omgedoopt tot the City of Smiles in 2010 en iedereen daarna vergat wat dat precies inhield. Het stond volgens velen veel te ver af van wie en wat Suriname is.

Daarmee is niet gezegd dat de bedoelingen van Shata niet goed zijn. Maar de sector in Suriname is zo omvangrijk en divers dat niet alleen Shata zou moeten bepalen wat we moeten verkopen aan de buitenwereld als te zijn: ‘Suriname’. Het is daarom aan te bevelen dat om ownership te creëren de Shata actie onderneemt om grotere groepen te betrekken bij het besluit om te bepalen wat we de buitenwereld willen laten zien.

Toerisme promoten in een land waar de overheid eigenlijk niet meedoet en meedenkt is een gigantische opgave. Shata verdient daarom een pluim en zeker voor het team onder leiding van von Foidl. Ondanks vele obstakels blijft de focus erin zitten. Het zou dan ook een fluitje van een cent moeten zijn om de grotere ‘toerismesector’ te betrekken bij de identificatie van wat ons uniek maakt en wat we het beste aan de wereld kunnen laten zien. Het zal de grotere sector moeten zijn die dat zal moeten ‘verkopen’. Dus ze moeten er nauw bij betrokken zijn.