Tienden

door

MONSIEUR JEANETTE / Christio Wijnhard

Er is iets geks aan de hand. De vorige regering heeft een wet doorgedrukt die ministers en parlementariërs van een bizar goed loon voorziet. De bedragen zijn absurd hoog. Ze zijn niet conform de Surinaamse norm. Wel volgens de Europese. Omgerekend is het wel iets lager.

Er is wat onrust in de samenleving hierover. Veel mensen zijn ertegen. Men roept op om de verhoging terug te draaien. Een enkele dorpsgek roept op dat niet te doen omdat de ministers en parlementariërs veel inleveren om het werk te kunnen doen. Dat betwijfel ik ten zeerste.

“Vol verwachting kijk ik uit naar de oprichting van een Tienden-fonds. Daarin moeten alle ministers en parlementariërs een tiende van hun vergoeding storten”

Wat ik me afvraag is waarom men deze gruwel in de schoenen van de huidige regering schuift. Ook vraag ik me af waarom er zo weinig wordt gesproken over de wanprestaties van de olifant. De populistische handelingen van de zogenoemde paarse ratten zijn breed en uitvoerig besproken in de media. Het gaat mij dan niet zozeer om partijpolitiek. Het gaat mij om de norm. Wanneer iets fout is, is het fout. Idem wanneer zaken goed zijn.

Wat ik me ook afvraag is waarom die marktconforme aanpassing van de vergoedingen alleen voor dat selecte groepje geldt. Meerdere malen al heb ik afgegeven op dat belachelijke minimumloon. Nog steeds vind ik dat ministers en parlementariërs voor dat gemiddelde minimale salaris moeten werken. Voorzieningen die zij krijgen voor hun functioneren zijn al goed en genoeg. Dat ze bij goed functioneren bonussen kunnen krijgen, zou een mooie stimulans zijn. Corruptie zou meteen moeten worden afgestraft. Gestolen geld moet worden terugbetaald aan de staat. Of worden gestort in een fonds voor minderbedeelden.

Over minderbedeelden gesproken. Het is toch bizar dat steeds wordt gezegd dat er weinig geld is. Daardoor kan men niet zorgen voor het vergroten van de capaciteit om de kwaliteit in zorginstellingen te waarborgen. Waarom is er dan wel geld om ministers en parlementariërs zo royaal te belonen? Waarom accepteren zij dat ook, wetende dat er ouderen en kinderen zijn die het gewoon niet goed hebben?

Ik kijk nu even naar Japan. Dat land heeft een hoge mate van ontwikkeling. Het is ze gelukt om daarbij een hoge mate van ethisch denken te behalen. Regelmatig verschijnen er berichten van Japanners die zelf de verantwoordelijkheid voor misstappen nemen. Mensen die uit zichzelf aangeven dat ze in zware tijden minder kunnen verdienen, zodat de last voor de zwakkeren verlicht wordt.

Ik heb dat niet zien gebeuren in ons land. We zijn ook wel een land met een discutabel gevoel voor moraal. We schenken met alle gemak een tiende van ons salaris aan een evenzo discutabele voorganger. Maar een tiende erop achteruitgaan, zodat een deel van de gemeenschap er met een tiende op vooruitgaat? Ho maar! De voorganger belooft van alles. Luchtkastelen vooral. We beseffen niet dat wanneer we de gemeenschap vooruithelpen, we er veel meer voor terug zullen krijgen dan die luchtkastelen in de hemel.

Vol verwachting kijk ik dan ook uit naar de oprichting van een Tienden-fonds. Daarin moeten alle ministers en parlementariërs een tiende van hun vergoeding storten. Daarmee zijn niet alle problemen opgelost. Maar we kunnen wel een aanzet maken met het vergroten van het welzijn van de zwaksten onder ons.

Aangezien alle ministers hebben gezworen, beloofd en gevraagd dat God hen zo waarlijk moge helpe om te werken voor het land, zie ik binnen afzienbare tijd het volgende gebeuren: het terugdraaien van het verhogen van die vergoedingen en nog steeds de oprichting van dat Tiendenfonds.

Kapitalisme is zo lelijk als je het maakt. We hebben het lang genoeg gedaan. Laten we dat sociale kapitalisme van Japan overnemen. Dan kunnen we echt gaan werken aan een beter Suriname voor iedereen!

christiowijnhard@gmail.com