Tien jaar knutselen aan de norm – en het onderwijs blijft achter

door

In tien jaar tijd is de slagings- en overgangsnorm in het Surinaamse onderwijs meerdere keren aangepast. Officieel ‘om leerlingen te helpen’, maar in de praktijk vooral om statistieken op te poetsen. 

In 2019/2020 en 2020/2021 gebeurde het onder druk van de Corona-crisis; in 2025 greep het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur opnieuw in na een dramatisch laag direct-slaagpercentage van 43% in leerjaar 12 AVO.

De argumenten zijn telkens begrijpelijk: uitzonderlijke omstandigheden vragen om flexibiliteit. Maar de echte vraag blijft ongesteld: wat doet dit met het onderwijsniveau? Het antwoord is zorgelijk. Hogere slagingspercentages zeggen niets over betere kennis of vaardigheden. Integendeel, zonder structurele kwaliteitsverbetering is de kans groot dat we diploma’s uitreiken die minder waard zijn.

Normverlaging mag dan op korte termijn opluchten, op lange termijn zadelt het leerlingen op met gaten in hun kennis en het onderwijs met een geloofwaardigheidsprobleem. Het is tijd dat de minister kiest voor duurzame investeringen in didactiek, begeleiding en toetskwaliteit – niet voor cosmetische ingrepen die het probleem verbergen.

Tijdlijn normwijzigingen 2015–2025

2019/2020 – Overgangsnormen GLO, VOJ, LBO en Speciaal Onderwijs versoepeld vanwege Covid-19; leerlingen mochten door met lagere cijfers.2020/2021 – Opnieuw versoepelde normen; alleen behandelde leerstof getoetst, alternatieve toetsvormen ingevoerd.2025 – Herexamenregels leerjaar 12 AVO verruimd: maximaal 4 onvoldoendes toegestaan (min. 3), waar eerder 3 gold; doel: extreem laag direct-slaagpercentage van 43% corrigeren.