TERUGROEPWET EN POLITIEKE HYPOCRISIE

De debatten in De Nationale Assemblee (DNA) over de herziening van de Terugroepwet, zijn wederom uitgemond in hevige discussies. Politieke fracties lijken lijnrecht tegenover elkaar te staan, waarbij democratische waarden en partijbelangen, op gespannen voet staan. De voorgestelde wijzigingen, die het mogelijk maken om assembleeleden terug te roepen, als zij tegen de koers van hun partij handelen, met name de zetels van de partij overlopen naar een andere, stuitten op felle weerstand van de NDP en BEP. Zij bestempelden de plannen als ondemocratisch en vrezen een uitholling van de parlementaire onafhankelijkheid. Maar deze weerstand roept een prangende vraag op: verdedigen deze partijen werkelijk democratische waarden, of beschermen zij simpelweg hun eigen politieke strategieën?
Het argument van de NDP dat de wetswijziging ondemocratisch zou zijn, klinkt hol in het licht van hun eerdere standpunten en handelingen. De partij heeft bij voorgaande verkiezingen profijt getrokken van zogenaamde ‘overlopers‘, parlementariërs die hun partij verlieten, om zich bij de NDP aan te sluiten. Toen was er geen sprake van ondemocratische praktijken, maar werden deze overlopers zelfs geprezen als nieuwkomers, die de richting en ideologie van de partij zouden versterken. Het opportunisme is onmiskenbaar: wat de partij destijds voordeel opleverde, wordt nu bestreden omdat het tegen, haar kan werken. Keerpunt heeft kunnen vaststellen, dat er weerstand tegen de wet vanuit hoeken komt waar eerder overlopers werden gefaciliteerd. In dit geval dus de NDP. We kennen deze partij als een die overlopers altijd heeft weten te accommoderen. Geen wonder dat de mensen die voordeel aan overlopers hebben, nu tegen de Terugroepwet zijn.
Aan de andere kant staan de VHP, ABOP, NPS en PL, die voorstander zijn van de herziening van de wet. Zij vinden dat politieke partijen zeggenschap moeten hebben over zetels die zij via verkiezingen hebben gewonnen. Het verschijnsel van zetelroof – waarbij parlementariërs overstappen naar een andere partij en hun zetel meenemen – heeft in het verleden geleid tot frustratie en juridische procedures, en vaak zonder succes. Voorstanders zien de wetswijziging als een noodzakelijke correctie op een systeem, dat onrechtvaardige situaties in de hand werkt.
Maar ook hier rijst de vraag: Is dit echt een strijd om rechtvaardigheid, of is het een poging om de politieke controle, te vergroten? De mogelijkheid om parlementariërs terug te roepen, kan immers ook gebruikt worden om critici binnen een partij het zwijgen op te leggen. Dit risico maakt het debat over de Terugroepwet een delicate kwestie.
De kern van de discussie ligt in de balans tussen partijdiscipline en individuele verantwoordelijkheid. Assembleeleden worden gekozen door het volk, maar vaak via de structuren van een politieke partij. Wie heeft het laatste woord over hun zetel: de partij of het volk? De voorstanders van de Terugroepwet benadrukken dat partijdiscipline essentieel is voor een stabiele democratie. Tegenstanders vrezen dat dit juist kan leiden tot een autocratisch partijmodel, waarbij assembleeleden slechts marionetten worden van partijleiders.
Het debat over de Terugroepwet legt niet alleen de politieke verdeeldheid bloot, maar ook de hypocrisie, die schuilt achter veel argumenten. Partijen lijken vooral hun eigen belangen na te streven, terwijl ze het publiek trachten te verkopen dat ze strijden voor democratische principes. Het is een hardnekkig patroon in de Surinaamse politiek, waarin machtsbehoud vaak boven nationale belangen gaat.
Als DNA werkelijk geloofwaardig wil zijn, zou het goed zijn om niet alleen te discussiëren over wetten die partijbelangen dienen, maar ook over hervormingen die het vertrouwen van het volk in de politiek herstellen. De vraag is niet alleen of de Terugroepwet rechtvaardig is, maar ook of de partijen die het debat voeren bereid zijn om hun eigen gedrag en motieven kritisch te bekijken. Want zolang politieke hypocrisie regeert, blijft echte democratie een verre droom.
The post TERUGROEPWET EN POLITIEKE HYPOCRISIE ..

...