TE VEEL NATIONALE VRIJE DAGEN

We zijn niet ver verwijderd van het punt dat het ministerie van Binnenlandse Zaken moet beginnen aan te kondigen, wanneer er een volledige werkweek op komst is. Het aantal nationale vrije dagen en de redenen daarvoor, zijn steeds moeilijker om serieus te nemen. Vooral voor degenen die iets willen maken van hun studie, hun loopbaan of hun organisatie. De hoeveelheid aan kapitaalvernietiging die plaatsvindt, is onvoorstelbaar. De luiheid die we kweken bij kinderen die straks voor de grootste economische uitdagingen die ons land gekend heeft, komen te staan, is niet te overzien. In plaats van te werken aan eenwording en natievorming, blijven wij hangen in de hokjesgeest en valse gelijkheidsgedachte door bij ieder afzonderlijk, afgescheiden cultureel, historisch of religieus moment, de economische machine stil te leggen.
Men kan zich nog iets voorstellen bij feestdagen of herdenkingen waarin wij hebben leren delen met elkaar. Dagen waaraan de meesten van ons meedoen of begrip voor op kunnen brengen, zoals Phagwa en Eid al-Fitr. Maar voor de obscure, esoterische momenten kan men prima verlof aanvragen. Voor het vieren van momenten van immigratie of herdenking van de voorouders, kan men respectvol na het werk, net zoveel bijeenkomsten en herdenkingen organiseren, als men nodig acht. Als het echt zo nodig is om de aankomst van de eerste kolonisten of de eerste contractarbeiders uit deze windstreek of dat werelddeel te vieren, stel een gezamenlijke dag vast, waarop wij al dat historisch besef tegelijkertijd vieren en laten wij voor de rest van het jaar proberen productief te zijn. Het aarzelen, dralen en vervolgens halfslachtig tot nationale dag (maar niet gelijkgesteld aan de zondag) verklaren van het Javaans Nieuwjaar, is niet de manier waarop correctie gebracht moet worden. De onduidelijkheid over de status van deze dag veroorzaakte chaos voor werkgevers en onzekerheid en teleurstelling voor werknemers.
Wij vergeten misschien dat in de wereldeconomie waarin wij mee moeten draaien, geen ruimte is voor luilakken en werkontduikers, wanneer anderen ieder vrij moment gebruiken om met hun opbouw en vooruitgang, bezig te zijn. Als wij qua productiviteit en infrastructuur geen stand kunnen houden met onze buren, zullen alle beoogde voordelen van petroleum in het Guyana-basin, toekomen aan degenen die onderwijs, arbeid en ondernemerschap belangrijker vinden dan achteruit kijken naar hoe men op dit stukje aardbodem belandde. Niemand wordt zijn geloof, afkomst of respect ontzegd. Maar kerken, moskeeën, mandirs en culturele centra hebben geen tijdslot waarmee de toegang in de namiddag vergrendeld wordt. Daarnaast is er een enorme golf aan verlofaanvragen en ziekmeldingen, om lange weekeinden en mini-vakanties te scheppen, ten koste van het werk dat gedaan zou moeten worden. De resorts, buitenplaatsen en het verkeer daarheen doen ook vermoeden dat velen uitdrukking geven aan hun diepe gevoelens door aas aan een hengel te rijgen, djogo’s open te trekken of in badkleding selfies te plaatsen op sociale media. Als we er met elkaar iets van willen maken in dit land, zullen we de handen uit de mouwen moeten steken.
The post TE VEEL NATIONALE VRIJE DAGEN ..

...