Taxiën door de politiek: “We willen gewoon rust in ons leven”

door

In een eenvoudig huis in Paramaribo leven Surj (85) en Chandrewati (79) al meer dan zestig jaar samen. Ze hebben veel meegemaakt – van armoede tot politieke onrust – maar hun wens voor de laatste jaren van hun leven is eenvoudig: rust, waardigheid en een beetje zekerheid. In deze verkiezingsrubriek Taxiën door de politiek laat Go Suriname de kiezer aan het woord.
Het echtpaar spreekt rustig, maar met vuur in de ogen. “We hebben ons hele leven hard gewerkt,” zegt Surj, gepensioneerd ambtenaar van het ministerie van Defensie. “Nu willen we gewoon in vrede leven, zonder zorgen of strijd.” Op zondag gaan ze stemmen, zoals ze altijd hebben gedaan – met de hoop op een beter Suriname.
Surj blijft zijn vertrouwde partij trouw. Chandrewati stemt dit keer bewust op een vrouw. “Vrouwen voelen beter aan hoe het thuis is. Wij weten wat dingen kosten in de winkel. Vrouwen gaan zorgvuldiger met geld om,” zegt ze glimlachend.
Toch is hun leven allesbehalve zorgeloos. De prijzen in de winkels rijzen de pan uit, vertellen ze. “We zijn blij met de verhoogde AOV en koopkrachtversterking, maar de kosten voor water, stroom en andere voorzieningen zijn ook omhoog gegaan. Wat heb je eraan als je meer krijgt, maar alles tegelijk duurder wordt?”
Toch zijn ze dankbaar dat hun pensioen nu op tijd wordt gestort. “We hebben anders meegemaakt,” zegt Surj. “Voor ons oudjes is zekerheid het belangrijkste. Dat je weet: ik krijg wat ik moet krijgen, op tijd.”
Maar er is ook pijn. Een stuk land voor hun woning – ooit vrije ruimte – is uitgegeven en bebouwd. Nu staren ze dagelijks tegen een muur, opgetrokken door een ondernemer “met connecties en geld”, zoals ze zeggen. “We hebben geprobeerd ons recht te halen, maar kijk naar onze leeftijd en ons inkomen… het is op,” verzucht Chandrewati. “We willen gewoon rust. Geen rechtszaken meer.”
Ze maken zich zorgen over de gezondheidszorg. De lange wachttijden, de volle poli’s – het is uitputtend. “Als je een afspraak om zeven uur hebt, word je soms pas om twee uur geholpen,” zegt Chandrewati. “Dat is onkan. Voor mensen zoals wij zou de dokter aan huis moeten komen. We kunnen toch niet meer zo lang wachten?”
Ondanks alles blijven ze hopen. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor alle ouderen in het land. “Wie er ook wint op 25 mei – het moet zijn voor een beter Suriname, voor iedereen,” zeggen ze in koor. “We nemen niets mee als we doodgaan, maar in ons leven willen we wel rust hebben.”