Suriname vanuit de kappersstoel belicht

De wisseling van regeermacht in Suriname is ook in de kappersstoel onderwerp van goede gesprekken. Als de kapper ook nog gevestigd is in een bedrijf dat postpakketten voor Suriname aflevert dan is het aannemelijk dat het aantal postpakketten een maatstaf is voor de stand van het land in sociaal-economisch opzicht.Wat een feit is, is dat in de afgelopen regeerperiode het aantal pakketten bij dit bedrijf in elk geval niet is afgenomen en dat je zittend in de kappersstoel via de spiegel de stapeling aan pakketten twee wekelijks kon waarnemen. De vele (hulp)pakketten zijn niet alleen te wijten aan de IMF- maatregelen in de regeerperiode van het kabinet Santokhi-Brunswijk. Het zogenoemd flankerend sociaal beleid om de bevolking door de moeilijke IMF-periode heen te loodsen én de productie om het verdienvermogen op te krikken zijn totaal niet van de grond gekomen. Om het nog scherper te stellen: voor het opgang krijgen van produktie is (grotendeels meer) naar het westen van Suriname gekeken en richting het oosten is lippendienst bewezen. Deze scheidslijn die ik duid zegt veel over de inborst en de regeermacht van de president die zoals gebleken is (helaas) niet de president voor alle Surinamers is geweest. De statutenwijziging van Staatsolie om op rvc-niveau controle uit te kunnen uitoefenen en de (New) SURFIN affaire zijn zaken die aan het begin van de regeerperiode al de wenkbrauwen hebben doen fronzen over nationaal belang versus individueel en groepsbelang.Nu de nieuwe coalitie van 6 partijen in de steigers staat, is er een nieuwe kans voor hoop en een andere, in het gunstigste geval, een betere toekomst Suriname breed. Want als de hoop vervliegt, sterft de toekomst en dat kan dus niet omdat er altijd een toekomst is. Hij moet alleen worden ingevuld.Met liefde en kracht alleen, volgens de belofte van toekomstig president mevrouw Simons, kom je er niet. Dat weet de eerste vrouwelijke president ook en hetzelfde geldt voor de andere coalitiegenoten. Gezamenlijk zal de brede coalitie een plan moeten ontwikkelen dat het land verenigd én perspectief biedt op alle terreinen. Dit perspectief moet duidelijk de korte-, middellange en lange termijn ademen. De korte termijn is helder: goed sociaal-economisch beleid dat de bevolking in basisbehoeften voorziet. Zorg, utiliteit, (betaalbaar) voedsel en onderwijs zijn hierbij zonder twijfel prioriteiten zonder enig compromis.De middellange termijn draait om productie opgang brengen zodat nationaal en regionaal in behoeften kunnen worden voorzien. Met name de bijdrage van de agrosector is hierin cruciaal. En dat kan! Er zijn namelijk veel projecten en initiatieven en zogenoemd laag hangend fruit die in z’n totaliteit met goed beleid inclusief de bijbehorende middelen gerealiseerd kunnen worden. Agro-forestry als onderdeel van initiatieven binnen de agrosector neemt in omvang maar ook belangstelling toe. Zowel het Tropenbos als ook de stichting Landbouw Ontwikkeling Klaaskreek en omgeving (LOKEO) zijn volop aan de slag met Agro-forestry projecten en initiatieven. Het in productie nemen van cacao en zogenoemde NTFP’s (Non Timber Forest Products) zijn daar voorbeelden van die plaatsvinden in het district Brokopondo. Een oproep aan de nieuwe regering om deze projecten en initiatieven volop beleidsmatig te ondersteunen en maximaal te faciliteren met alle beschikbare middelen.Tot slot de lange termijn. De aanleg van en het onderhoud van (bestaande) infrastructuur is zeer cruciaal voor het slagen van ondernemerschap én het investeringsklimaat. Het is algemeen bekend dat voorbereidingen hiervoor lang duren en deze projecten kapitaalintensief zijn. Op de korte termijn leeft niemand in infrastructuur maar het is noodzakelijk voor de ontwikkeling van alles en iedereen. Het onderhoud aan bestaande infrastructuur, zoals (hoofd) wegen, kanalen en rioolputten kan al heel veel verademing brengen en de burger moed geven. Het is een kwestie van de onderhoudsbegroting op orde hebben en begrijpen dat mensen die geld in het laatje moeten brengen deze infra nodig hebben. Maar dit geldt zeker ook voor schoolgaande kinderen en leerkrachten die er niets aan kunnen doen dat straten en schoolterreinen onder water lopen. Aanstaande regering: laat je vanaf dag 1 van je goede kant zien en houdt dit vijf jaar vol.Hugo Esseboom

...