Suriname houdt vast aan standpunt om geen visvergunningen te verstrekken aan Guyanezen

door

Minister Parmanand Sewdien van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) geeft aan dat Suriname niets heeft beloofd aan Guyana met betrekking tot de 150 visvergunningen. Dit heeft de minister meerdere malen aangegeven. De Guyanezen moeten met bewijsmateriaal komen als zij aanspraak willen maken op de vergunningen, benadrukt de minister.
“Mijn collega van Guyana heeft ook aangegeven dat het aan de Surinaamse overheid ligt om de vergunningen te verstrekken of niet.” Suriname blijft bij haar standpunt dat de vergunningen niet verstrekt worden aan Guyanezen.
Minister Sewdien haalt een belangrijk incident aan waarin Guyana tijdens een vergadering van de Caricom een document presenteerde zonder de betrokkenheid van Suriname. Dit document betrof de “Caricom Common Fisheries Policy,” die volgens Sewdien bepalingen bevatte die Suriname ernstig zouden benadelen. Een van de voorstellen in het document was dat Suriname geen visvergunningen meer zou mogen verstrekken als het werd goedgekeurd. Het leek erop dat Guyana trachtte de visserijactiviteiten volledig binnen de wateren van Suriname te regelen.
Sewdien, die op dat moment voorzitter was van het visserscollectief, was duidelijk niet akkoord met deze aanpak. Hij liep zelfs weg uit de vergadering en diende een protest in. Dankzij zijn actie werd het verzoek van Guyana voorlopig aangehouden. Dit incident benadrukt de bezorgdheid van Suriname over de manier waarop Guyana probeert invloed uit te oefenen op de visserijwetgeving van Suriname, iets wat Sewdien beschouwt als een poging om over Suriname heen te lopen. Hij benadrukt echter dat Suriname vast blijft houden aan de wet- en regelgeving van het land en zich niet zomaar door Guyana laat beïnvloeden.
Minister Sewdien geeft duidelijk aan dat hij niet begrijpt waarom de Guyanezen zo sterk vasthouden aan de claim dat zij recht hebben op 150 visvergunningen van Suriname. Hij benadrukt dat hij nog nooit eerder een situatie heeft meegemaakt waarin zulke specifieke aantallen visvergunningen aan een andere partij beloofd zouden zijn. Dit versterkt de indruk dat de Guyanezen onterecht proberen invloed uit te oefenen op Suriname’s visserijbeleid.
Wat betreft de samenwerking om illegale visserij tegen te gaan, is Suriname echter wel bereid om gesprekken te voeren. Het lijkt erop dat de minister het belang van internationale samenwerking op dat gebied erkent, maar tegelijkertijd zijn er duidelijke grenzen aan wat Suriname bereid is te doen, vooral als het gaat om het verstrekken van visvergunningen. Suriname heeft volgens de minister zelf geen 150 visvergunningen beschikbaar, aangezien het maximum al is bereikt binnen de visserijsector van het land.