Stuurloos Suriname

SURINAME LIJKT AL enige tijd stuurloos omdat president Chandrikapersad Santokhi het vooral belangrijker vindt in het buitenland te vertoeven dan de problemen in eigen land aan te pakken, wat hij doorgaans ook al nauwelijks doet. Zijn vicepresident Ronnie Brunswijk kan juist niet naar het buitenland vanwege zijn veroordelingen in Nederland en Frankrijk en is dus permanent in het land, maar die heeft het te druk met campagnevoeren en zijn privézaakjes.
En terwijl het staatshoofd zich tijdens een opmerkelijke ingelaste tussenstop in Miami op weg naar Cali, Colombia, tegoed deed aan een hamburger (waar zelfs zijn communicatiemensen verslag van deden!), ergeren steeds meer Surinamers zich aan het ophopende vuil in vele buurten omdat de vuilophalers niet zijn uitbetaald. Minister Riad Nurmohamed van Openbare Werken beloofde vorige week al dat hij een besluit zou nemen over hoe de situatie zal worden aangepakt, maar is heel weinig gebeurd. Santokhi’s plaatsvervanger Brunswijk grijpt echter niet in om te proberen deze crisis op te lossen, dus het probleem blijft.

De samenleving hunkert naar een president die niet alleen met woorden zegt om zijn volk te geven, maar dat ook in de praktijk laat zien.

De kwestie was zowaar de aanleiding voor de zoveelste rel afgelopen week in De Nationale Assemblee, waar oppositiepartij zich terecht opwond over het feit dat Suriname langzaam maar zeker aan het veranderen is in een openbare vuilnisbelt en volkomen terecht onmiddellijke actie eiste. VHP-parlementariër Mahinder Jogi kon het weer eens niet nalaten zijn inmiddels stokoude verwijten van stal te halen en te beweren dat de vorige regering daarvoor verantwoordelijk was. Dat leidde tot een enorme dyugudyugu waarbij partijen elkaar in de haren vlogen en Melvin Bouva van de NDP door de politie moest worden verwijderd. Ondertussen stapelt het vuil in de wijken zich op…
Het land kampt met tal van andere problemen die maar niet opgelost worden (en vaak steeds weer terugkeren) vanwege gebrek aan leiderschap – of omdat Santokhi weer eens op reis is of omdat hij dat leiderschap gewoon niet toont. De perikelen bij de Bloedbank die door achterstallige betalingen niet meer naar behoren kan functioneren, zijn de meest recente die aan de lange lijst zijn toegevoegd.
Santokhi lijkt totaal onverschillig voor wat betreft de groeiende problemen en gaat doodleuk zijn eigen gang met buitenlandse bezoeken en het verkondigen van de gouden olietoekomst van Suriname. En áls hij in Suriname is, maakt hij enthousiast reguliere tripjes naar Nickerie of stelt op zijn kabinet commissies in. Wanneer zal hij een keer beseffen dat het volk heel veel meer van hem verwacht? De samenleving hunkert naar een president die niet alleen met woorden zegt om zijn volk te geven, maar dat ook in de praktijk laat zien.