Stop Verbittering, Vergeef en Bouw; heilige opdracht voor Suriname

door

De verkiezingen in Suriname hebben een complex resultaat opgeleverd, waarbij geen enkele partij alleen de leiding kan nemen. De twee grootste partijen, de NDP en VHP, hebben respectievelijk 18 en 17 van de 51 zetels behaald. De kleinere partijen, waaronder de NPS, ABOP, PL, A20 en BEP, vullen samen de overige 16 zetels. Zonder samenwerking geen coalitie.Openbaring van bitterheid door intentieverklaringOpvallend is dat de NDP, die door sommigen als winnaar wordt gezien, een intentieverklaring heeft getekend met al de kleinere partijen met zetels. Hiermee is de VHP naar de oppositie verwezen. Enkele mensen binnen de NPS zijn het oneens dat de NPS de intentie heeft meegetekend. Hun kritiek is dat de NDP van D. Bouterse de NPS en de Surinaamse bevolking veel onrecht heeft aangedaan. Het moet volgens hen niet kunnen, omdat de NDP, opgericht door D. Bouterse, de regering van de NPS in 1980 omver had geworpen en daarbij NPS-leiders leed en trauma had bezorgd. De wrok en bitterheid die hierdoor zijn ontstaan, worden jammer genoeg doorgetrokken naar vandaag. Dit is tot uiting gekomen bij de ondertekening van de samenwerkingsverklaring.Gerechtigheid en noodzakelijke verzoeningWaarom is het een probleem wanneer een leider, in dit geval de NPS-leider, tot het inzicht komt dat er, omwille van het herstel van ons land, een einde moet komen aan verbittering? Verzoenen en vergeven zijn toch altijd goed? Natuurlijk is de pijn uit het verleden begrijpelijk en kan daar niet schouderophalend aan worden voorbijgegaan. Ook mag niet worden ontkend dat het rechtssysteem, weliswaar na decennia, ervoor heeft gezorgd dat er recht en gerechtigheid zijn gekomen door de veroordeling. De betrokken persoon is vorig jaar tot het hogere leven opgeroepen. Hij is niet meer aanwezig om invloed uit te oefenen op wiens leven dan ook. Suriname mag niet langer gebukt gaan onder de schaduw van Bouterse.Suriname mag niet vastzitten in dit conflict en de daaruit voortgekomen verdeeldheid. Verdere vergeving en verzoening zijn noodzakelijk voor de toekomst van Suriname. In het licht van verzoening is het ook essentieel om oog te blijven hebben voor de diepe pijn die sommige Surinamers nog altijd voelen. Er zijn mensen die direct of indirect zijn getraumatiseerd door het leiderschap van de inmiddels overleden ex-president. Het is van belang om bij het gedenken van de leider door partijgenoten bijvoorbeeld terughoudendheid te tonen in hoe dit gedaan wordt. Provocerende publieke activiteiten zouden juist door velen als leed ervaren kunnen worden en belemmerend werken voor het proces van nationale heling. Respect voor het verdriet van mensen vraagt om bedachtzaamheid, ter voorkoming van het openrijten van oude wonden.Verbittering brengt nooit ontwikkelingWat levert het Suriname op om vast te houden aan oude pijn en geschiedenis? Verbittering is een blokkade voor ontwikkeling. Woede en wrok creëren geen vooruitgang, maar houden het land in een vicieuze cirkel van stagnatie. Het is belangrijk te beseffen dat verdeeldheid geen welvaart oplevert, maar eerder de maatschappelijke kloof vergroot. Het vasthouden aan oude pijn zorgt ervoor dat Surinamers elkaar niet meer kunnen vertrouwen, en dat heeft een verwoestende invloed op de samenleving. Daarom is het essentieel dat Suriname zich richt op genezing in plaats van het voeden van de wonden van het verleden.Vrede met elkaarDe oproep tot vergeving en verzoening is zowel een geestelijk als politiek ideaal. In Romeinen 12:18 wordt gesteld: “Houdt, voor zover het van u afhangt, vrede met alle mensen.” Dat betekent dat iedere Surinamer verantwoordelijkheid moet nemen voor vrede. Als landen in oorlog, zoals Israël en Hamas, tijdelijke staakt-het-vuren afkondigen om humanitaire redenen, waarom zou Suriname, als natie, dan niet proberen vrede te bewaren? Suriname zou daarom moeten streven naar vrede en samenwerking, in plaats van verdeeldheid en haat.De heilige opdrachtDe tijd voor verandering is nu. Suriname moet niet blijven vastzitten in onvergevingsgezindheid, maar moet samen werken om armoede, corruptie en criminaliteit te bestrijden. De “heilige opdracht” is om in eenheid te werken aan de vooruitgang van het land. Politici en burgers moeten hun focus leggen op het landsbelang, niet op oude fouten of politieke strijd. De oproep is om samen te werken in plaats van muren op te trekken. Het is tijd voor actie, tijd om vergeving en eenheid te omarmen. Als kerkleider neem ik mijn verantwoordelijkheid om met andere geestelijke leiders te werken aan het verzoeningsproces. Een permanent staakt-het-vuren.De tijd is nu. De nood is allang veel te hoog. De opdracht is heilig.Ds. Dr. S.M. StewartPredikant Trinitatis Lutherse Kerk